Στη μελέτη και στον επίλογο ειδικότερα, εν είδει συμπύκνωσης των συμπερασμάτων, αναφέρονται τα εξής:
 
  • Μήπως η λεηλασία της χώρας ήταν συνειδητή στρατηγική του κεφαλαίου;
 
 
 
 
"Η παρούσα έκθεση προσπάθησε να συνοψίσει το μέγεθος, την έκταση και τις πλευρές της καταστροφής που συντελούνται με την εφαρμογή των μνημονίων της τρόικας και των πιστών σε αυτήν κυβερνήσεων. Το τεράστιο εύρος των αλλαγών κάνει το εγχείρημα αποτύπωσης όλων των διαστάσεων της μνημονιακής καταστροφής εξαιρετικά δύσκολο, αλλά η ανάλυση που προηγήθηκε κάνει ωστόσο σαφές και ξεκάθαρο ότι παρόλο που μειώθηκαν δραματικά οι μισθοί, οι συντάξεις και τα επιδόματα (όσα δεν καταργήθηκαν), παρά την άνοδο της ανεργίας, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών, τη διάλυση του κράτους και την αποψίλωση της κοινωνικής προστασίας, δεν προέκυψε στο ελάχιστο η πολυπόθητη ανάπτυξη.
Το χρέος παραμένει μη βιώσιμο και οι δανειστές της χώρας εξακολουθούν να απεργάζονται σχέδια για την ταχύτερη εκποίηση του εθνικού πλούτου και την άντληση κερδών από τη μιζέρια και την κόπωση του ελληνικού λαού. Σωρευτικά η οικονομική δραστηριότητα της χώρας θα έχει συρρικνωθεί το διάστημα 2008-2013 περισσότερο από 25%, το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει καταγραφεί σε περίοδο ειρήνης. Η πραγματικότητα δυστυχώς δεν διέψευσε όσους ισχυρίζονταν ήδη από το 2010:

* Ότι η Ελλάδα μπορούσε να διαπραγματευτεί το χρέος της.
* Ότι το περίφημο κούρεμα των ιδιωτικών ομολόγων ήταν καταστροφή για τη χώρα.
* Ότι η αποτυχία του προγράμματος είναι δεδομένη, αλλά το πρόγραμμα συνεχίζεται για να εξωθηθεί η χώρα στις περίφημες μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή στην απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, τη διάλυση του δημόσιου τομέα και το ξεπούλημα των παραγωγικών μας πόρων.

Στην πραγματικότητα καμία βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης δεν πρόκειται να προκύψει όσο συνεχίζονται οι επαχθείς και βαθιά αντιλαϊκές επικίνδυνες πολιτικές του Μνημονίου. Εφόσον η διάγνωση του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας ήταν λανθασμένη, όπως είδαμε στο πρώτο μέρος της έκθεσης με τους μύθους για τον 'τεμπέλη Έλληνα', το 'κακό Δημόσιο' με τα υποτιθέμενα εκατομμύρια υπαλλήλων κ.λπ. υπήρχε άραγε περίπτωση η θεραπεία που επιβλήθηκε από την τρόικα και τους κυβερνητικούς υποστηρικτές της να ήταν πετυχημένη; Ήταν απλώς μια λάθος εκτίμηση; Δεν υπάρχει εναλλακτική διέξοδος από την κρίση ή μήπως η λεηλασία της χώρας, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, αποτελεί μια συνειδητή στρατηγική του διεθνούς και εγχώριου κεφαλαίου; Μήπως τελικά η διάγνωση και το φάρμακο είχε χειροπιαστά οφέλη για την εγχώρια ελίτ, την πτωχευμένη τραπεζοκρατία της και τους διεθνείς δανειστές;



Πριν από λίγους μήνες ιδιωτικοποιήθηκε σε πολύ χαμηλό τίμημα ένας κερδοφόρος οργανισμός, ο ΟΠΑΠ, ενώ αναμένεται να πωληθούν αντί πινακίου φακής πολλοί ακόμη δημόσιοι οργανισμοί και να εμπορευματοποιηθούν ακόμη και βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό στο προσεχές χρονικό διάστημα. Πριν από έναν περίπου χρόνο η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παραδίδονταν με χαριστικές ρυθμίσεις που κόστισαν περίπου 4 δισ. στον ελληνικό λαό στην Τράπεζα Πειραιώς, ενώ την τελευταία εβδομάδα είδαν επίσης το φως της δημοσιότητας αναλύσεις που εκτιμούν σε 41 δισ. τα κέρδη για τη Γερμανία κατά το χρονικό διάστημα 2010-2014 εξαιτίας της κρίσης και της μείωσης του επιτοκίου δανεισμού της. Την ίδια στιγμή βάσιμες εκτιμήσεις, που επίσης δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, εμφανίζουν την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να έχει κέρδη 70 έως 80 δισ. ευρώ από τις αγορές κρατικών ομολόγων των χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης κατά την περίοδο μεταξύ 2009 και 2012, εκ των οποίων τα 9 δισ. ευρώ αφορούν ελληνικά ομόλογα...

Το περιβόητο 'success story' και οι πολιτικές λιτότητας δεν μπορούν να πείσουν πλέον κανέναν για τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους. Στο πλαίσιο αυτό, ο επίλογος της παρούσας έκθεσης δεν μπορεί παρά να ανήκει στον ίδιο τον κόσμο της εργασίας και στη νεολαία".

ΕΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΑΥΓΗ 12-12-2013