Στρατηγική επένδυση της ελληνικής ΑΟΖ

 

Αιγαίο και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), Άμυνα & Διπλωματία, Νίκος Λυγερός

Τα οικονομικά προβλήματα δεν λύνονται με οικονομικά μέτρα. Τα μέτρα από μόνα τους, στην καλύτερη περίπτωση, παρέχουν μόνο εξοικονόμηση κι όχι οικονομία.

Η οικονομία χρειάζεται ανάπτυξη και αυτή μπορεί να έρθει μόνο και μόνο από την στρατηγική επένδυση. Δίχως αυτή δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή φάσης και κατά συνέπεια δεν μπορεί να πάρει μπρος η μηχανή της Ελλάδας, για ν’ αλλάξουμε επιτέλους πορεία στον τομέα τον οικονομικό. Το κυρίαρχο στοιχείο με τους υδρογονάνθρακες, σε σχέση με άλλον τομέα είναι ότι δεν υπάρχει ανάγκη οικονομικής επένδυσης από την πατρίδα μας. Λόγω των συμβάσεων που γίνονται στο παγκόσμιο επίπεδο, είναι οι εταιρείες που πρέπει να επενδύσουν. Το κράτος απλώς εξασφαλίζει την αδειοδότηση, διότι έχει στην ουσία το πάνω χέρι, διότι είναι αυτό που οικοπεδοποιεί με τον τρόπο που θέλει τη δική του οριοθετημένη ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, λόγω του μεγέθους της ΑΟΖ μας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη Μεσόγειο και της τοποθεσίας της στην Ανατολική Μεσόγειο, η πατρίδα μας το μόνο που έχει να κάνει είναι απλώς την στρατηγική κίνηση.

 

Διότι η θέσπιση, η οριοθέτηση, η οικοπεδοποίηση, η αδειοδότηση είναι διαδικασίες που δεν έχουν κανένα οικονομικό κόστος. Αντιθέτως, έχουν άμεσα οικονομικά οφέλη ακόμα και πριν βρεθεί οποιαδήποτε σταγόνα υδρογονανθράκων. Στην πραγματικότητα λοιπόν, βρισκόμαστε αποκλειστικά στο πλαίσιο της αξιοποίησης και μόνο. Και εδώ πρέπει να θυμηθούμε το εξής νοητικό σχήμα: όταν έχεις ταλέντο, πρέπει να έχεις και το ταλέντο να το αξιοποιήσεις.

Η Ελλάδα έχει ταλέντο. Αυτό το ξέρουμε κι όχι μόνο από την τηλεόραση. Χρειαζόμαστε όμως και το ταλέντο της αξιοποίησής του. Αυτό είναι ακριβώς η στρατηγική επένδυση σε σχέση με την ΑΟΖ.

 

 

Δεν αρκεί λοιπόν να θεσπίσουμε την ΑΟΖ μας, είναι απαραίτητο να την προωθήσουμε στρατηγικά ακόμα και σε επικοινωνιακό επίπεδο, για να γίνει κατανοητό σε όλους μας, αλλά και στους ξένους ότι αλλάζουμε φάση και αρχίζουμε πια την αξιοποίηση του ταλέντου μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=10641&l=gr

 

Read more »

Λαϊκή Αγορά

Αγιος Βίττος Πράγα.

Λαϊκή αγορά

Β. Ευαγγελίου,  Ν. Λυγερός

Δύο φίλοι περπατούν κάνοντας περίπατο, μέσα σε μία λαϊκή αγορά κάποιας συνοικίας της Αθήνας, που λέγεται "Ελληνορώσων". - Ήθελα να έρθεις μαζί μου βόλτα, για να σου δείξω το τοπίο που με ηρεμεί, μία φορά την εβδομάδα.  Με ηρεμούν οι φωνές όλων αυτών που φωνάζουν για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Με ηρεμούν τα χρώματα των φρούτων και λαχανικών. Με ηρεμούν τα χαμόγελα των ανθρώπων που αγοράζουν υλικά  για να μαγειρέψουν σε αγαπημένα πρόσωπα στο σπίτι. Με ηρεμεί ο θόρυβος που γεννιέται από ήρεμους  ανθρώπους... - Μια φορά την εβδομάδα έρχεσαι εδώ από την Σύρο; Δεν έχει λαϊκές εκεί; Δεν έχει θόρυβο; Μήπως θέλεις  να σου κάνω λίγο θόρυβο, αντί να συνθέτω μουσική; Κι αν θες μπορώ να ζωγραφίσω νεκρές φύσεις πολύχρωμες! - ΦΥΣΕΣ! Τι όμορφος πληθυντικός. Και να σου πω την αλήθεια, ποιο όμορφος από τον ΘΑΛΑΣΣΕΣ! Ναι μία φορά την εβδομάδα έρχομαι εδώ. Κάθε Πέμπτη συγκεκριμένα. Στη Σύρο δεν έχει λαϊκές, έχει αγορά  και οι άνθρωποι άρχισαν να χάνουν την λαϊκή τους πλευρά φίλε! Γι' αυτό έρχομαι εδώ. Για να μην χαθώ  κι εγώ μια μέρα. Όσον αφορά το θόρυβο, έχει στη Σύρο μπόλικο. Τη θάλασσα που ταυτόχρονα  είναι θόρυβος - μουσική. Έναν τέτοιον θα ήθελα να δημιουργήσεις για μένα, να τον έχω πάντα μαζί μου... - Άμα είναι να τον έχεις πάντα μαζί σου, μπορώ να στέκομαι δίπλα σου για να είμαι και φυσικός.  Έτσι θα ακούς συνεχώς τα κύματα, όχι για να κάνεις θάλασσα, αλλά για να σχολιάζουν τους αφρούς της σκέψης σου, όταν προσπαθούν να σε καταπιέσουν οι έντεχνοι που δεν έχουν πια λαϊκό στοιχείο μέσα τους. - Ναι φίλε μου, με νιώθεις πολύ! Κουράστηκα να κάνω παρέα με αυτούς. Όχι ακριβώς να κάνω παρέα, αλλά να το παίζουν παρέα! Εσύ πρόσφατα το έπαιζες εξαφανισμένος, μα όταν έμαθες ότι η ψυχούλα μου θέλει  Βιταμίνη Α (νθρώπινη) έτρεξες αμέσως να με ιάσεις... Με μπόλικη μάλιστα παρέα! - Δεν μπορώ να σου κάνω παρέα, έχω μόνο ομάδα που δεν λογαριάζει τα κοινωνικά και τους συμβιβασμούς. Μπορούμε όμως μαζί να παράγουμε έργο, ανθρώπινο για όλες τις ψυχές που έχουν ανάγκη ν’ ακούσουν τη σιωπή της ανθρωπιάς δίπλα τους. Ο φίλος του που ακούει για να μην δει ο φίλος του που μιλάει, ότι δάκρυσε, σταματάει ξαφνικά μπροστά από έναν πάγκο της λαϊκής. - Να σε κεράσω ένα κιλό φράουλες; Κι ας μην είναι η εποχή τους. - Και βέβαια! Αφού δέχεσαι να γράφω με λατινικούς χαρακτήρες, ενώ μιλάμε ελληνικά, πώς   να μην δεχτώ φράουλες που δεν είναι της εποχής; Και μην νομίζεις ότι δεν βλέπω ότι δεν έχεις σκόνη αστεριών στα μάτια σου… - Η σκόνη είναι της εποχής; Ή της αποχής; - Εξαρτάται αν θα ψηφίσεις! - Ξέχασες ότι οι ποιητές δεν ψηφίζουν κόμματα, αλλά τελείες; - Ας βάλουμε λοιπόν μία άνω τελεία εδώ! Τι θα γίνει με τις φράουλες; Θα τις πάρουμε ή όχι; - Άνω τελεία ναι! Σαν να λέμε Άνω Σύρο! Περιμένει και ο άνθρωπος τόση ώρα. Φίλε  βάλε μας 2 κιλά  και το ένα είναι δώρο από μένα για τον φίλο μου εδώ δίπλα. Και αν έχεις,  θα ήθελα και ένα μικρό  καρπούζι. - Ευχαριστώ, φίλε μου! Αλλά για πες μου, τι θα το κάνεις το καρπούζι; - Θα χωρίζουμε το νερό και τη ζάχαρη που διαθέτει. Το νερό θα το χαρίσουμε στα άτομα που  έντεχνα έχουν αφυδατωθεί και η ζάχαρη για μας γλυκατζή φίλε! Μας ανήκει! Στο μυαλό μας... - Καλή ιδέα! Ειδικά για τη ζάχαρη! Αλλά δεν είπες τίποτα για τα κουκούτσια! - Ωχ! Πως τα ξέχασα αυτά; Εδώ θα το αφήσω πάνω σου. Που λες να χαρίσουμε τους καρπούς; - Στα παιδιά για να τα φυτέψουν ένα το καθένα στη γη μας. Για να προετοιμάσουμε το μέλλον! - Αυτά έχουν τους καρπούς, αυτά είναι το χώμα. Αναρωτιέμαι γιατί αδιαφορούν οι "ηγέτες" για τα παιδιά όμως... Επίτηδες το κάνουν; - Δεν ξέρουν ότι είναι σπόροι και προσπαθούν να τα θάψουν βαθιά! Αλλά ξεφυτρώνουν και πάλι γιατί είναι οι επόμενοι άνθρωποι. - Και κάποιοι από μας, οι προηγούμενοι απάνθρωποι... Παίρνουν τα φρούτα και αρχίζουν πάλι να περπατούν. Ξαφνικά πέφτει κάτω το καρπούζι και σπάει ακριβώς στα δύο - Φίλε μόλις μας μοίρασε  η ίδια η γη, τη γης της... Και κοιτιούνται στα μάτια. - Και τώρα που λες να πήγε ο ισημερινός! Βγήκαμε για μία βόλτα και κάναμε το γύρο του κόσμου ακίνητοι, λες να γίναμε άνθρωποι επειδή είμαστε μαζί; - Ή επειδή είμαστε χαζοί; Χαζογελάνε μες στον κόσμο και τους κοιτάνε καλά, καλά. Σκύβουν και παίρνει ο καθένας ένα κομμάτι. - Και άσε τον ισημερινό στο δρόμο. Τον έχουν ανάγκη η άνθρωποι,  να μοιράζονται περισσότερα... - Έχεις δίκιο ας τους τον αφήσουμε προς αγάπη για την Ανθρωπότητα! Κι αν ήξερες πόσο χαίρομαι που εμείς μοιραζόμαστε την ίδια μοναξιά... Αυτό είναι φιλία! Έτσι έζησε και πάλι η περιπατητική σχολή στην λαϊκή αγορά. Πηγή:  Λαϊκή αγορά. (διάλογος). Perfection 13 4 4/2012. Marché populaire. (avec V. Euageliou) . (dialogue).

Read more »

Καστελλόριζο, ΑΟΖ, μέση γραμμή μίζερη στάση και Εθνική Κυριαρχία.

Από τη μίζερη στάση στην εθνική κυριαρχία

Η κρίση δεν είναι παρά μια ευκαιρία να αλλάξουμε τη μίζερη στάση που υπάρχει στην πατρίδα μας. Ο καθένας μετρά τα χρήματα του δίχως να εκτιμά το μέλλον, το οποίο δεν μπορεί να πιάσει με την αρπαχτή. Η νεολαία είναι αναγκασμένη πλέον να παραδεχθεί ότι το δημόσιο δεν αποτελεί πια το μοναδικό στόχο ακόμα και μιας κοινωνικής ζωής. Η πολιτική έχει γονατίσει διότι δεν μπορεί η ίδια να ακούσει τα προσχήματα της. Με άλλα λόγια, η αλλαγή φάσης υπάρχει ήδη απλώς οι περισσότεροι δεν μπορούν να το αποδεχθούν διότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες. Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν δεδομένα γι' αυτόν σε όλες τις περιόδους της ύπαρξής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να προσφέρει όχι μόνο στους συνανθρώπους μας αλλά και στην ανθρωπότητα μέσω του ελληνισμού. Πότε ήμασταν μια πλούσια χώρα; Πολύ απλά ποτέ ! Κι όμως είμαστε εδώ ως λαός εδώ και χιλιετίες. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί προσπαθούν όλοι να μας πείσουν ότι είμαστε γονατισμένοι. Ότι έχουμε γενίτσαρους, πασάδες και ραγιάδες δεν αντιλέγουμε αλλά δεν είμαστε όλοι μόνο αυτό αλλιώς πολύ απλά δεν θα υπήρχαμε πια. Ο ελληνισμός δεν είναι ούτε το κράτος ούτε θεσμός. Ο ελληνισμός είναι το είναι μας για να μπορούμε να προσφέρουμε. Δεν ξέρει από κοινωνικά και μίζερα στοιχεία, είναι γενναιόδωρος. Γι' αυτό το λόγο πρέπει ν' αρπάξουμε την ευκαιρία για να υλοποιήσουμε τα οράματά μας και να παύσουμε επιτέλους να ζούμε μέσα στα όνειρα που αγοράζουμε με δάνειο. Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη από χρήματα λες και ζητά ελεημοσύνη. Ο λαός θέλει μέλλον και αυτό δεν αγοράζεται, βρίσκεται μόνο και μόνο με το έργο. Αντί να παλεύουμε δήθεν για μια αμφιλεγόμενη επιβίωση ας επικεντρωθούμε σε πραγματικά οράματα για τα οποία μπορούμε ακόμα και να θυσιαστούμε. Η εθνική κυριαρχία δεν είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, είναι μια ανθρώπινη δομή. Όποιος κοιτάζει τις ακριτικές περιοχές και δεν βλέπει τους δικούς μας δεν αξίζει να μιλά για αυτό το θέμα. Οι δικοί μας είναι η γη μας. Γι' αυτό δεν αρκεί η γη μας να είναι δική μας. Γιατί για να παραμένει δική μας πρέπει να προσέχουμε τους δικούς μας. Η καθημερινή, μίζερη στάση δεν βοηθά κανέναν ούτε τον εαυτό μας. Το να ανήκεις σε αυτόν τον λαό, δεν είναι δεδομένο. Δίχως αγωγή παραμένεις ένα άτομο και μερικές φορές ένας πελάτης μόνο που δεν είναι παρά ένα νούμερο σε μια κάρτα. Ενώ ο λαός μας όπως και η ανθρωπότητα θέλει ανθρώπους ικανούς να δημιουργήσουν το μέλλον.
http://www.lygeros.org/lygeros/7945-gr.html

Η μέση γραμμή στην ΑΟΖ ως ισορροπία Nash

Ν. Λυγερός

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του Jonh Nash είναι η εισαγωγή της έννοιας της ισορροπίας, που φέρει πια το όνομά του, στη θεωρία παιγνίων στο πλαίσιο των παιγνίων μη μηδενικού αθροίσματος. Αφού ξεπεράσουμε τις φοβίες μας με το διπολικό σύνδρομο σε σχέση με την Τουρκία, θα κατανοήσουμε ότι η ισορροπία του Nash έχει νόημα στο πεδίο της ΑΟΖ. Βέβαια δεν εννοούμε την εκφυλισμένη περίπτωση όπου κανένας παίκτης δεν αποφασίζει την οριοθέτηση της κρατικής του ΑΟΖ ακόμα κι αν αυτή η περίπτωση αποτελούσε την πραγματικότητα πριν μερικά χρόνια ακόμα στο χώρο της Μεσογείου λόγω του προσχήματος της κλειστής θάλασσας. Στη συνέχεια η περίπτωση της Μαύρης Θάλασσας απέτρεψε de facto και de jure, αυτό το πρόσχημα. Το σημείο ισορροπίας Nash είναι ένα σύνολο αμοιβαία βέλτιστων αποκλίσεων. Και ξέρουμε ότι κάθε πεπερασμένο παίγνιο με Ν παίκτες έχει τουλάχιστον ένα σημείο ισορροπίας Nash στο χώρο των μικτών στρατηγικών. Καθώς το θέμα των ΑΟΖ είναι πεπερασμένο παίγνιο, η εφαρμογή της θεωρίας δημιουργεί την ισορροπία Nash. Όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ, το παίγνιο είναι στην ουσία γεωμετρικό αφού τα 200ΝΜ καθορίζουν ένα εμβαδόν. Το σημείο τριβής και βέβαια διαπραγμάτευσης παρουσιάζεται όταν υπάρχει επικάλυψη των περιοχών. Επιπλέον οι διακρατικές συμφωνίες είναι διμερείς άρα κάθε κράτος εξετάζει όλα τα όμορα κράτη. Δηλαδή το παίγνιο είναι πολλαπλό και δεν παίζεται σε ένα γύρο. Πρέπει η λύση να είναι συμμετρική για όλους έτσι ώστε να υπάρχει η ισορροπία. Αυτή η προϋπόθεση είναι πολύ απαιτητική για όλους τους παίκτες και πρέπει να προσέξουν τις συμφωνίες που κάνουν με τον κάθε παίκτη ακόμα και αν πετύχουν περισσότερο από αυτόν διότι ένας τρίτος παίκτης μπορεί να πατήσει προς όφελος του πάνω σε αυτή και να μετατρέψει το πλεονέκτημα της πρώτης σε μειονέκτημα της δεύτερης. Με άλλα λόγια οι συμφωνίες έχουν ουρά στη θεωρία παιγνίων ακόμα και αν η νομοθεσία του Δικαίου της Θάλασσας δεν το προβλέπει. Κατά συνέπεια κάθε παίκτης πρέπει να αναλύσει όλους τους παίκτες με τους οποίους θα παίξει ένας συγκεκριμένος παίκτης. Και αυτό ισχύει ακόμα και αν ο ίδιος δεν θα παίξει μαζί. Ένας αποτελεσματικός τρόπος επίλυσης αυτών των επιλογών στρατηγικών συμπεριφοράς είναι η χρήση της μέσης γραμμής διότι προσφέρει αυτήν την απαραίτητη συμμετρία και η ουρά της αντί να είναι ενοχλητική, δημιουργεί μια ορθολογική ενίσχυση για τα επόμενα βήματα. Με αυτήν την έννοια η μέση γραμμή στην ΑΟΖ αποτελεί μια ισορροπία Nash.
http://www.lygeros.org/lygeros/7944-gr.html

ΑΟΖ, ονομασίες και στρατηγική

Ν. Λυγερός

Το πλαίσιο της ΑΟΖ δημιουργεί μια δυναμική σε πολλούς τομείς και ενώ φαίνεται να αφορά αποκλειστικά ένα οικονομικό θέμα έχει επιπτώσεις σε διάφορους τομείς λόγω στρατηγικής. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα αφορά τη σημειωτική. Οι ονομασίες των κοιτασμάτων στο πεδίο της έρευνας δεν είναι τυχαίες. Όσον αφορά στο Ισραήλ έχουμε ήδη τις ονομασίες Dalit, Leviathan και Tamar, οι οποίες έχουν σχέση με την εβραϊκή μυθολογία. Όσον αφορά στην Κύπρο έχουμε πλέον την Αφροδίτη, κι ας μην ξεχάσουμε ότι η πλατφόρμα της γεώτρησης ονομάζεται Όμηρος όπως το είχαμε ήδη επισημάνει σε παλαιότερη αναφορά. Για λόγους λειτουργικότητας τα blocks, τα οικόπεδα δηλαδή, καθορίζονται γεωμετρικά έτσι ώστε να ελαχιστοποιούν τις κορυφές του τόπου και για λόγους απλοποίησης έχουμε συχνά ένα τετραγωνικό σχήμα. Στην περίπτωση της Κύπρου, τα 13 οικόπεδα έχουν αυτήν την ιδιότητα, δεν έχουν όμως σημασία. Και οι ονομασίες των εταιριών αφορούν τα κοιτάσματα που έχουν μια πολυπλοκότερη δομή λόγω γεωλογίας. Από την άλλη πλευρά, η τοποστρατηγική ανάλυση της ΑΟΖ μέσω των διαγραμμάτων Voronoi, επιτρέπει με τις κυψέλες αλλά και τις γενικευμένες κυψέλες να καθοριστούν εύκολα και αποτελεσματικά περιοχές. Δηλαδή, με άλλα λόγια προσφέρει τη δυνατότητα της ονομασίας. Πιο συγκεκριμένα, για την περίπτωση της Ελληνικής ΑΟΖ, κάθε νησί μας μπορεί να έχει μια γενικευμένη κυψέλη, η οποία αποτελείται από τα σημεία της θάλασσας, τα οποία βρίσκονται σε κοντινότερη απόσταση από το νησί. Αφού τα διαγράμματα Voronoi υποστηρίζουν τη μέση γραμμή είναι εύκολο να γίνει ο επιμερισμός της ΑΟΖ μας με τις γενικευμένες κυψέλες και αυτές να έχουν την ονομασία των νησιών. Με αυτόν τον τρόπο, δείχνουμε με άμεσο τρόπο την περιοχή της ΑΟΖ, που υπάγεται σε αυτό το νησί. Αυτή η στρατηγική ονομασία επιτρέπει βέβαια την επικάλυψη όλης της ελληνικής ΑΟΖ και αναδεικνύει και την επιρροή κάθε νησιού. Έτσι, δίχως να υπάρχει αρίθμηση μπορούμε εύκολα να αναφερόμαστε σε μια ειδική περιοχή της ΑΟΖ μας. Και η ελληνική ονομασία αποτελεί το επιπλέον στίγμα όταν πρόκειται να βρεθούμε σε κρατικές διαπραγματεύσεις για τις διακρατικές συμφωνίες. Ακόμα και αν υπάρχει μια χώρα που να αμφισβητεί μερικά σημεία της ΑΟΖ μας, θα πρέπει να κάνει χρήση της ονομασίας αυτής και όχι μιας ουδέτερης αρίθμησης που δεν θα αντιπροσωπεύει κανένα από τα μέρη της διαπραγμάτευσης και της διεκδίκησης.
http://www.lygeros.org/lygeros/7884-gr.html

Οικονομική δραστηριότητα στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου

Ν. Λυγερός

Η ΑΟΖ είναι πιο ανθρώπινη από την υφαλοκρηπίδα. Με την απαίτηση της οικονομικής δραστηριότητας, ενεργοποιεί και την ανθρώπινη. Γι' αυτό το λόγο, το κατοικημένο νησί έχει εξ ορισμού οικονομική δραστηριότητα. Η ύπαρξη και μόνο των ανθρώπων εξασφαλίζει την ύπαρξη της ΑΟΖ. Ενώ αυτό δεν ισχύει με την υφαλοκρηπίδα. Αυτή η διαφορά κάνει και τη διαφορά για τους δικούς μας στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου. Όλα τα νησιά είναι σημαντικά σε αυτό το σύμπλεγμα διότι το καθένα παρέχει κάτι στα άλλα, και όλα μαζί βοηθούν την πατρίδα μας για να έχει αυτό το απέραντο γαλάζιο, που την ενώνει με την Κύπρο και επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει μια συνεκτική ΑΟΖ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό σημαίνει όμως ότι πρέπει πραγματικά να προσέχουμε τους δικούς μας σε αυτές τις περιοχές, τις οποίες αμφισβητεί η Τουρκία για λόγους ευνόητους. Με άλλα λόγια δεν επαρκεί η απασχόλησή μας με το έδαφος, πρέπει να δώσουμε σημασία και στους ανθρώπους μας. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει μ' έναν παθητικό τρόπο αλλιώς θα έχουμε ένα μουσειακό αποτέλεσμα. Στο Καστελλόριζο δεν αρκεί να θυμόμαστε το παρελθόν. Η ουσία είναι να ενισχύσουμε το μέλλον με αυτό. Σε αυτό το πλαίσιο είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι το σχολείο χρειάζεται μια ενεργή όχι μόνο υποστήριξη αλλά και παρουσία για να βλέπουν οι δικοί μας ότι είμαστε όντως εδώ μαζί τους και ειδικά στις κρίσιμες μέρες. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τους ανθρώπους και πρέπει να νιώθουν ότι τους θέλουμε πραγματικά λόγω σχέσεων και όχι από συμφέρον αλλιώς το μέλλον θα έχει ημερομηνία λήξης. Ούτως ή άλλως, οι ανθρώπινες δραστηριότητες παράγουν και αυτές οικονομικές δραστηριότητες. Κατά συνέπεια πρέπει να επικεντρωθούμε στις δράσεις για να είμαστε μαζί με τους ανθρώπους μας, για να έχουν ονόματα που μας αγγίζουν. Κι ύστερα η οικονομική δραστηριότητα θα είναι δεδομένη. Έτσι, θα φάμε μαζί το ψαράκι που ψάρεψε δικός μας στην ΑΟΖ μας, είτε θα πάμε μαζί βόλτα στο απέραντο γαλάζιο. Οι ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να είναι οι πιο αδύναμοι θεσμοί αλλά είναι οι πιο ισχυροί δεσμοί και αυτούς έχουμε ανάγκη. Τα πλατάνια υπάρχουν και χωρίς δέντρα διότι υπάρχουν οι άνθρωποι αλλά γιατί να μην φυτέψουμε καινούρια δέντρα για τους ανθρώπους; Αυτές οι λεπτομέρειες όταν συνδυάζονται παράγουν ένα διαχρονικό έργο το οποίο υποστηρίζει το μέλλον, χάρη στις αξίες που προωθεί. Η οικονομική αξία, δίχως ανθρώπινη αξία είναι απλώς μια τιμή που δεν έχει τιμή. Ας αρχίσουμε λοιπόν με τον φόρο τιμής στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου κι όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν.

Συλλογή άρθρων από τον πλούσιο ιστότοπο Αντίβαρο
ΣΧΕΤΙΚΑ

1Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΝΗ

ΛΥΝΕΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!

2. Ν.Λυγερός διάλεξη περί ΑΟΖ 12/11/11(video 3min)
3.Ν.Λυγερός - Θ.Καρυώτης Ημερίδα περί ΑΟΖ. Αθήνα 12/11/11 (video 55 min) 

Read more »