Ομηρία στην Γερμανία, 1944 ( δεύτερο μέρος)

 

Το πρώτο μέρος θα το βρείτε εδώ.

-        Λεπτομέρειες που δεν έχω γράψει. Στο Helfingen θυμάμαι ότι ένας συνάδελφος, ο Στέλιος έπαθε μόλυνση από το δόντι του και δυστυχώς πέθανε. Έμεινε άταφος 4 ημέρες στο χιόνι, μέχρι που πήραμε άδεια να τον θάψουμε. Επίσης όταν πολλοί πήγαιναν να ζητιανέψουν στα χωριά, όταν έπεφτε  αρκετό ξύλο.

-        Βέβαια μπορώ να πω ότι συναντήσαμε και καλούς ανθρώπους. Συγκεκριμένα στο OMΠΕΡΖΕΣΙΓΚΕΝ είχαμε 2 σκοπούς που μας πήγαιναν για εργασία. Ο ένας ήταν Γερμανός, σοβαρός, αυστηρός ο σε άλλος Αυστριακός ήταν πολύ καλός και μας υποστήριζε κάθε στιγμή. Επίσης συναντήσαμε και έναν Ταγματάρχη της Αεροπορίας ο οποίος μόλις μας βρήκε στη δουλειά ένα πρωινό, μας πλησίασε με άπταιστα Ελληνικά. Είχε κάνει 12 χρόνια στην Ελλάδα, στου ΑΣΠΙΩΤΗ ΕΛΚΑ. Μας έστειλε ένα φορτηγό ρουχισμό και μας γλύτωσε από το κρύο. Αυτά έγιναν το Φλεβάρη του 1945.

 

 

-        Επανέρχομαι πάλι στο Χέλφιγκεν, μας είχαν και κοιμόμαστε δίπλα στα αεροπλάνα τους τα κτήνη, για να μην κτυπούν οι σύμμαχοι. Το κακό δεν άργησε να  γίνει. Κυριακή πρωί πυροβολισμοί συμμάχων για να πετύχουν το στόχο τους  Ένας συνάδελφος βρέθηκε εκτεθειμένος και έχασε το χέρι του από ένα βλήμα.

-        Επίσης θέλω να αναφέρω για το νερό. Ούτε σταγόνα, πίναμε, πλενόμαστε ,με το χιόνι. Τρείς ,μήνες είχα, να δούμε νερό.

-         Νίκος Σκαλτσάς Κείμενα και Σκίτσα.

Read more »

Οι Αλητογάτορες

Από την αρχή αυτής της ιστορίας, όταν η εγκληματική ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής εμφανίστηκε στο προσκήνιο ως πολιτικό κόμμα με εκλογική απήχηση, η άποψη αυτής της στήλης ήταν ότι το μόρφωμα αυτό δεν θα μπορέσει να αντέξει το φως και θα καεί.
Οπερ και εγένετο. Η Χρυσή Αυγή δεν άντεξε τον εαυτόν της. Δεν άντεξε τα έργα της. Και τώρα το σκοτάδι της καίγεται.
Αυτοί που έκαναν ότι δεν ξέρουν, τώρα ξέρουν, όπως ήξερε και το κράτος πολλά χρόνια τώρα
- κι εδώ εγείρονται μεγάλα πολιτικά ερωτήματα –
τα έργα και τις ημέρες που μέσα στις νύχτες κατόρθωνε αυτό το τέρας, ξυλοφορτώνοντας, απειλώντας, ληστεύοντας, εκβιάζοντας, φονεύοντας.
Ξέρουμε όλοι ότι το κράτος βολεύεται με το παρακράτος, όσον αναλόγως και η ακροδεξιά του δικομματισμού χρειάζεται πάντα τη μαύρη ακροδεξιά χείρα της για να πρακτορεύει τα συμφέροντα και τις επιλογές της μέσα στον λαό.

Αν λοιπόν όχι για τη γέννηση του νεοφασισμού (διότι ο ναζισμός προϋπήρχε της κρίσης, όπως άλλωστε υπάρχει σε κάθε κοινωνία), αλλά για τη γιγάντωσε του ευθύνεται (κυρίως)  η κρίση, άλλο
τόσον ευθύνεται και το κράτος, διά των διαδοχικών κυβερνήσεων του δικομματισμού, διότι στα «έργα και τις ημέρες» του υποκόσμου, έβλεπε ο «καλός κόσμος» να εξυπηρετούνται και τα δικά του συμφέροντα.

Το παίγνιον ήταν καλά στημένο και διήρκεσε πολλά χρόνια – πλήθος ψυχών έφαγε το σκοτάδι, πολλά κεφάλια άνοιξαν, πήγαινε το νταβατζιλίκι σύννεφο, βούλωναν στόματα, μπούκωναν στόματα – μια «αυλή μαύρων θαυμάτων», ανεφύη στα σπλάχνα της Αθήνας και στα πέριξ της χώρας.
Γινόταν της σφαγής και δεν εκινείτο φύλλο. Αντιθέτως το κράτος αγκάλιαζε έτι περαιτέρω το παρακράτος, πράγμα που έκανε το τελευταίο όλο και πιο ασύδοτο. Και στο σημείο αυτό άρχισαν τα λάθη.
Η Χρυσή Αυγή πήγε να υπερβεί τον προδιαγεγραμμένο της ρόλο, πήγε να μπει στο «σύστημα» με διαθέσεις αυτονομίας, πήγε από «κινηματική» να γίνει «συστημική» κι έτσι προεκλήθη σύγκρουση του κράτους με το παρακράτος. Γιατί;
Διότι ο φασισμός είναι πρώτα απ’ όλα μπίζνες. Φράγκα. Φράγκα μαύρα, φράγκα λερωμένα με αίμα, αλλά φράγκα! Τα τελευταία χρόνια έχοντας η Χρυσή Αυγή το ακαταδίωκτο απ’ το κράτος για τα μέλη της που διέπρατταν εγκλήματα, διεύρυνε τον ορίζοντά της. Απ’ το νταβατζιλίκι στην υπεργολαβία, απ’ το μαύρο χρήμα στο θεσμικό. Της
άνοιξε η όρεξη κι άρχισε να βγάζει γλώσσα στα αφεντικά της. Εκείνο όμως  που την «τρέλανε» ήταν άλλο. Εβλεπε πως όσο πιο θεσμική πάει να γίνει, τόσο πιο πολύ άρχιζαν να πέφτουν τα ποσοστά της – ήδη
πριν από το τελευταίο φονικό είχε εμφανισθεί κόπωση στην αρχή κι ύστερα κάμψη, σαφής κάμψη στα ποσοστά της. Κι έτσι η οργάνωση ξαναβγήκε στο κλαρί

του κινηματισμού, αφήνοντας τη «σοβαρότητα» για αργότερα. Οι στόχοι που οδήγησαν τη Χρυσή Αυγή σε αυτήν την επιλογή ήταν τέσσερις:
α) να καταλαγιάσει την εσωτερική της αντιπολίτευση, όταν ως άλλα Τάγματα Εφόδου του Ερνστ Ρεμ, διάφορα στελέχη κατηγορούσαν την ηγεσία Μιχαλολιάκου ότι «τα έχει βρει» με το σύστημα (πράγμα που θα ήθελαν να κάνουν ή να έχουν κάνει οι ίδιοι)
β) Να κατευνάσει εκείνους που την έστειλαν στη Βουλή για να ρίχνει φάπες κι όχι για να νέμεται μισθούς και χρηματοδοτήσεις.
γ) Στη φάση που, λόγω του ακαταδίωκτου, η οργάνωση φαινόταν ότι έχει ισχύ και πάει για μεγαλύτερη, να δελεαστούν ακόμα περισσότερα ποντίκια για να επιβιβασθούν στο σκάφος της.
δ) Με πλήρωμα περισσότερα ποντίκια για το εγκληματικό της έργο αυτή η μαφιόζικη – ναζιστική οργάνωση να διευρύνει εκ νέου την εκλογική της πελατεία απ’ τα στρώματα εκείνα του πληθυσμού που πάνε με τον «δυνατόν» και τον «ανερχόμενον», ώστε στο εξής να κυνηγήσει χοντρά ψάρια – καναλάρχες, επιχειρηματίες, εφοπλιστές όχι για να τους φάει, αλά για να της δίνουν να τρώει.
Το σχήμα ήταν πολύ απλό: μικρά ψάρια που τα έτρωγε το σκοτάδι της βίας και του εγκλήματος στο επίπεδο του λαού και μεγάλα ψάρια για αλληλοευωχούμενο φαγοπότι στο επίπεδο των «τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας» που τρέφονται απ’ τον ιδρώτα του λαού. Με έναν λόγο
τις νύχτες εγκλήματα και φόνοι, τις ημέρες χειροφιλήματα στη Βουλή και υποκλίσεις ο κ. Μιχαλολιάκος,
όταν δεν γκάριζε απ’ τα έδρανα αγριάδες για να ρίχνει στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων του. Ε, όπως λένε στο χωριό μου, «πήγε η στάμνα για νερό στη βρύση, ξαναπήγε, και δεν γύρισε», αποθρασυμένο ένα απ’ τα ποντίκια αυτού του υπόκοσμου, εν μέσω μιας επιδρομικής αγέλης του είδους του, σκότωσε. Για πολλοστή φορά – αλλά αυτήν τη φορά έσπασε ο διάολος το πόδι του, έσπασε η στάμνα, γκρεμίστηκε ο φούρνος και συνελήφθη.

Και βρέθηκε η κυβέρνηση προ των ευθυνών της. Ευθύνες που επί χρόνια δεν αναγνώριζε, ευθύνες των οποίων αφίστατο, αφήνοντας ταυτοχρόνως και το κράτος να διαβρώνεται περισσότερο ίσως απ’ όσον η ίδια θα ήθελε για να κρατάει υπό έλεγχον τη δομή κράτος – παρακράτος – υπόκοσμος – «καλός κόσμος».

Εγινε φόνος μπροστά στα μάτια του κόσμου – τι να «σφυρίξει ο διαιτητής»; - οφ σάιντ; Δεν γινόταν! Το παίγνιον διεκόπη κι άρχισαν οι ποντικοί να συλλαμβάνονται.
Αναγκασμένη στην κίνηση αυτή η κυβέρνηση έκαψε δύο από τα τρία χαρτιά της. Της κάηκε η θεωρία των δύο άκρων και πήγε περίπατο το Συνταγματικό τόξο – αφήνοντας πίσω τον στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ την πίκρα να μυρικάζουν ότι «εμείς πρώτοι κ.τ.λ.» χωρίς πλέον να μπορούν να τσουβαλιάσουν άλλες δυνάμεις όχι μόνον στον μνημονιακό παρονομαστή, αλλά
στον εγκληματικό «εκσυγχρονισμό» που άνοιξε τον δρόμο στον νεοφιλελευθερισμό για να κάνει τη χώρα κρανίου τόπο.
Το τρίτο χαρτί της κυβέρνησης Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ αλλά απόκοντα και της ΔΗΜΑΡ καθώς και των ΜΜΕ της Διαπλοκής είναι «η καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται».
Βεβαίως, καλοί μου άνθρωποι – μην είσθε και μαθητές του Μαχάτμα Γκάντι; Βεβαίως και καταδικάζουμε τη βία εναντίον των μισθών μας. Τη βία εναντίον του Συντάγματος που το έχετε κάνει απολειφάδι.
Καταδικάζουμε τη βία εναντίον των συνταξιούχων, εκείνων που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία, τη βία των δημεύσεων εναντίον εστιών (και συνεπώς βωμών), είμαστε εναντίον της βίας εκείνων που παραχώρησαν την Ασυλία της Ελλάδος, εκείνων
που αποκρύπτουν απ’ τον ελληνικό λαό ότι έχουν υπογράψει πως δεν μπορούν να επαναδιαπραγματευθούν τις δανειακές συμβάσεις,
είμαστε εναντίον της βίας που οδήγησε και οδηγεί παιδιά να πεινούν και να κρυώνουν.
Είμαστε εναντίον της βίας που ασκούν οι μπάχαλοι, οι προβοκάτορες, οι Χρυσαυγίτες και οι «μπάτσοι», όταν διαλύουν τις διαδηλώσεις, όταν βάζουν φωτιά στη Μαρφίν διαπράττοντας έτσι τέσσερις φόνους.
Είμαστε εναντίον της φασιστικής βίας ό,τι κι αν δηλώνει πως είναι ο φασίστας που τη μετέρχεται.
Αλλά δεν είμαστε εναντίον κάθε μορφής βίας – αυτά τα παιδαριώδη αφήστε τα για τον κ. Κεδίκογλου και τους βουλευτές της Ν.Δ. ή του ΠΑΣΟΚ που πιάνονται απ’ την ηθελημένη τους ανοησία όπως ο πνιγμένος απ’ τα μαλλιά του.

Διότι εμείς είμαστε υπέρ της βίας που χρησιμοποίησαν οι παρτιζάνοι εναντίον των ναζί, υπέρ της βίας που χρησιμοποίησε ο κ. Σημίτης όταν έβαζε βόμβες επί χούντας, είμαστε υπέρ της βίας που χρησιμοποιούν οι Κούρδοι, οι Παλαιστίνιοι κι όσοι μάχονται για την ελευθερία τους.
Και σε συνθήκες Δημοκρατίας, αν η υπεράσπιση του πολιτισμού της εργασίας συνεπάγεται απεργίες, αν η υπεράσπιση του Συντάγματος συνεπάγεται διαδηλώσεις, αν η υπεράσπιση, όσον και η αλλαγή νόμων επαφίενται στη λαϊκή κυριαρχία, είμαστε υπέρ της βίας που προβλέπουν για όλα αυτά οι ίδιοι οι θεσμοί.
Είμαστε υπέρ της βίας που ασκεί ο φυσικός μας δικαστής, όπως τώρα που διώκει στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή για να προστατεύσει πρόσωπα και πολίτες όσον και για δικαιωθούν τα θύματά της. Τόσον απλό.

Τέλος, οι 300!
Τόσοι και μετά βίας τόσοι, βρέθηκαν για να συμπαρασταθούν στους συλληφθέντες Χρυσαυγίτες. Παρά την έκκληση της Χρυσής Αυγής για συγκέντρωση συμπαράστασης μελών και ψηφοφόρων, μόνον διακόσιοι – τριακόσιοι βρέθηκαν απέναντι στη ΓΑΔΑ. Βεβαίως όχι οι
Τριακόσιοι του Λεωνίδα, αλλά τριακόσια ποντίκια που δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι τα υπόλοιπα εγκαταλείπουν το σκάφος που βυθίζεται τρέχοντας. Γιοκ
μπίζνες πια, ψιλονταβατζιλίκι, εκβιασμοί και προστασία, γιοκ. Προς τι λοιπόν τα μαχαιρώματα. Ασε να την κάνουμε τώρα μη μας τσιμπήσει και κανένας ανανήψας ασφαλίτης για να αποδείξει κι αυτός ότι «ουδεμίαν σχέσιν ήχε με τοιούτον τι μόρφωμα». Πάνε οι καλές ημέρες
και οι μαύρες νύχτες. Για λίγον καιρό ακόμα θα κρώζουν τα κοράκια που νόμισαν ότι γίνονται γρύπες κι ύστερα θα επιστρέψουν στα κιλά τους. Τριακόσιοι
λεχρίτες, όπως την πρώτη τους εποχή, την εποχή του Περιάνδρου, που θα ομνύουν στον Χίτλερ, θα πίνουν απ’ το βρυκολακιασμένο αίμα του και θα σκληρίζουν αίμα και τιμή ελπίζοντας ότι η Γονιμοποιός Αρχή (έτσι αποκαλούν τον φύρερ τους στο καταστατικό τους) θα τους...γονιμοποιήσει.

email: stathis@enikos.gr
το άρθρο έχει δημοσιευτεί στο enikos.gr

Read more »

Τέσσερις κόσμοι διακοσίων ετών

 

 

Τέσσερις κόσμοι διακοσίων ετών

 

από τον Παναγιώτη  Πασπαλιαρη

Το φετινό φθινόπωρο  ξεκινά με το χρονόμετρο της ιστορίας να δείχνει πως πέρασαν ήδη 200 χρόνια από κάθε σημαντικό  γεγονός  εκείνης της εποχής .Επέτειοι μαχών , μα κυρίως της δράσης τεσσάρων σημαντικών ανθρώπων που οικοδόμησαν στους καπνούς των πυροβόλων τέσσερις διαφορετικούς και αντίρροπους κόσμους ή κοσμοθεωρίες .

Ναπολέων Βοναπάρτης

Η φιλοδοξία του Ναπολέοντα ήταν να καταστήσει την Ευρώπη . Οι τεράστιοι  στρατοί του ταξίδεψαν παντού. Κατακτώντας  πολιτείες και χώρες , επέβαλαν τα μέτρα και τα σταθμά της επαναστατικής  Γαλλίας , τους κανόνες που θα κινούνται οι άμαξες κλπ. Σήμερα , για παράδειγμα , οδηγούμε στην ηπειρωτική Ευρώπη από τα δεξιά και εκεί που δεν πήγε ο Ναπολέοντας συνεχίζουν να οδηγούν από αριστερά , όπως στην αρχαία Ελλάδα . Ακόμα ,υπολογίζουμε με μέτρα και κιλά και όχι με γυάρδες , πόδια ή οκάδες .Κυρίως όμως, επέβαλαν απολυταρχικούς κυβερνήτες αρεστούς ή συγγενείς στον ηγέτη τους. Ευτυχώς σήμερα δεν κυβερνάται ο κόσμος με το σύστημα που προέκρινε ο Βοναπάρτης. Μια εθνικιστική δηλαδή πολιτεία , βασισμένη ψευδώς σε ανθρωπιστικές αρχές , στην πραγματικότητα μια κρυμμένη ή φανερή στρατιωτική δικτατορία. Στα χρόνια από την στέψη  του Βοναπάρτη ως αυτοκράτορα και μετά εντοπίζονται οι ρίζες του φασισμού , των διδακτόρων  τύπου  Φράνκο και Μεταξά , και κυρίως το φαινόμενο Χίτλερ . ο Χίτλερ ήταν ο δεύτερος μετά τον Βοναπάρτη που προσπάθησε με την βία να ενώσει την Ευρώπη υπό το σκήπτρο του .

 

Το σύστημα του Μέτερνιχ

Ένας  από αυτούς  που συνεργάστηκαν με τον Ναπολέοντα ήταν ο υπουργός  εξωτερικών  της Αυστρίας  και μετέπειτα καγκελάριος  , ο διαβόητος  Μετερνιχ . Η ευγενική του καταγωγή και η αδίστακτη φύση του του επέτρεψαν την κρίσιμη στιγμή να αλλάξει στρατόπεδο και να βρεθεί στο βάθρο των νικητών . ο κόσμος του Μέτερνιχ ήταν αυτός της δολοπλοκίας ,της διπλωματίας  πίσω από κλειστές κουρτίνες ,των γάμων μεταξύ ευγενών συγγενών , των λαμπερών πάρτι ,των λουκούλλειων συμποσίων , των εκατοντάδων ερωτικών σχέσεων . Όλων δηλαδή εκείνων των πραγμάτων που συνιστούσαν την ευρωπαϊκή διπλωματία προς όφελος των αυτοκρατορικών οίκων , της τάξης των ευγενών και του ανωτέρου κλήρου . Ο κόσμος  αυτός κατέρρευσε το 1848 κι έπειτα , όταν διαλύθηκαν οι αυτοκρατορίες στην Ευρώπη και κυριάρχησαν τα εθνικά κράτη . αυτό που δεν κατέρρευσε ήταν η  αξιοπρόσεκτη ικανότητα των ευγενών της Ευρώπης να επιβιώνουν  ακόμα και στα σαλόνια  των εθνικών δημοκρατιών . Δεκάδες έγιναν πρωθυπουργοί κι εκατοντάδες υπουργοί .

 

 

Οι τράπεζες των Ρόθτσαιλντ

Ο πόλεμος εναντίον του Ναπολέοντα εν μέρει στηριχτεί στους στρατούς. Το άλλο εξίσου σημαντικό κομμάτι ήταν για τους συμμάχους η χρηματοδότησή τους . οι άγγλοι ανέλαβαν αυτόν τον πόλεμο των κεφαλαίων και τον ανέθεσαν  σε μια τραπεζική οικογένεια με γραφεία και διασυνδέσεις στο Λονδίνο , το Παρίσι , τη Φρανκφούρτη , τη Βιέννη και την Νάπολη . Οι Ρόθτσαιλντ αποκόμισαν τεράστια κέρδη από την μεταφορά για λογαριασμό των άγγλων τόνων χρυσού από τις ευρωπαϊκές οδούς με ασφάλεια .Ένας από αυτούς , ο Ντειβιντ  Ρόθτσαιλντ  , ο αρχηγός της οικογενείας στο Λονδίνο, έστειλε απεσταλμένους στην μάχη του Βατερλό . Ο αγγελιοφόρος του έφτασε στο Λονδίνο αμέσως μετά την έκβαση της μάχης και ενώ όλοι πίστευαν στην αγγλική πρωτεύουσα τις φήμες  ότι ο Ναπολέων κέρδισε την μάχη. Την ημέρα εκείνη το χρηματιστήριο έπεφτε στο ναδίρ και ο  Ρόθτσαιλντ αγόρασε σχεδόν τα πάντα. Η συνέχεια είναι γνωστή .Οι  Ρόθτσαιλντ  άρχισαν να δανείζουν κράτη . Απέκτησαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να εκδίδουν χρήμα σε πολλά από αυτά . Έφτιαξαν το ευρωπαϊκό  συναλλακτικό σύστημα νομισμάτων . Έφτιαξαν το σύστημα αποτίμησης του χρυσού . αποκόμισαν τίτλους ευγένειας από την Αυστρία την Γαλλία και την Αγγλία , και συμμάχησαν  με τον κόσμο του Μέτερνιχ . Χειρίζονται  ακόμα και σήμερα τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία των ευγενών και της Ευρώπης . Κοντολογίς, είναι οι δημιουργοί του ανεξάρτητου  τραπεζικού συστήματος  της Ευρώπης , που η αποβιομηχάνιση της ηπείρου το έκανε στις μέρες μας τον πραγματικό ιδιοκτήτη της .

 

 

Τα έθνη του Καποδίστρια

Στο πεδίο των μαχών από ικανότητα και από τύχη ξεχώριζε ένας άνδρας ,ένας  Κερκυραίος, που είχε αναλάβει τον τομέα της αντικατασκοπίας των ρωσικών στρατευμάτων και αργότερα τις διαπραγματεύσεις της ειρήνης ως ο ισχυρός υπουργός του πιο ισχυρού μονάρχη της Ευρώπης. Ο Καποδίστριας ήταν κόμης και στην αρχή δεν κίνησε υποψίες ως επαναστάτης. Γρήγορα όμως ο Μετερνιχ αντιλήφθηκε τον ρόλο του. «Ο αρχηγός των ουλτρα φιλελευθέρων » ,όπως τον ονόμαζε, «δεν είναι κακός  άνθρωπος , αλλά ειλικρινά είναι ένας εντελώς ηλίθιος ,ένα τέλειο παράδειγμα ξεροκεφαλιάς και κακής αντίληψης. Ζει σε έναν κόσμο που για εμάς αποτελεί εφιάλτη». Ο κόσμος που ο Καποδίστριας προσπάθησε να επιβάλει στην Ευρώπη ήταν αυτός που σπαρταρούσε στην ίδια την ψυχή του ,που ζούσε πάνω από όλα το δράμα της πατρίδας του . Ήταν ο κόσμος των ανεξάρτητων   εθνών . Για την επικράτηση αυτής της Ευρώπης ,τρια ήταν τα στάδια που έπρεπε να επακολουθήσουν οι λαοί.

 Το πρώτο στάδιο  ήταν η δημιουργία κράτους όπου υπήρχε ξέχωρο έθνος Καποδίστριας βοήθησε τους Σέρβους να επαναστατήσουν , τους Ελβετούς να ανεξαρτητοποιηθούν ,παρότρυνε τους ιταλούς και τους γερμανούς να ενωθούν σε εθνικό κράτος, τους λατινοαμερικανούς να απαγκιστρωθούν από την  ισπανική κυριαρχία .Το περίεργο μάλιστα είναι ότι ,ενώ οι έλληνες σήμερα ξέρουν λίγο πολύ για την Ελβετία , δεν ξέρουν ότι ο ίδιος άνθρωπος προετοίμασε και εκτέλεσε το σχέδιο απελευθέρωσης της πατρίδας τους. Πιστεύουν ακόμα ότι αυτό το έκαναν τρεις έμποροι της Οδησσού.

Το δεύτερο στάδιο ήταν η κοινωνική απελευθέρωση των λαών από τους ευγενείς . Αυτό θα γινόταν με την καταγραφή και τη νομή της γης σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους , με την ίδρυση εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που θα προήγαγαν τις τέχνες και τις επιστήμες . Σε 10 μήνες έχτισε στην Αίγινα αχανές ορφανοτροφείο, που μάθαινε  στα παιδιά την καλλιέργεια της γης και έβαζε τις αρχές της βιοτεχνίας στην χώρα. Στην Τίρυνθα έφτιαξε πρότυπο αγρόκτημα για τους καλλιεργητές . Επίσης , ξεκίνησε το κτηματολόγιο της γης και τον διαμοιρασμό της , που διακόπηκαν αμφότερα από την δολοφονία του .

 

Αφού οι πολίτες θα είχαν μετατραπεί από δουλοπάροικοι σε ελεύθεροι καλλιεργητές , επαγγελματίες ή επιστήμονες οι σχέσεις τους θα καταγράφονταν σε ένα χαρτί , το Σύνταγμα , για το οποίο  αγωνίστηκε όσο κανείς στην Ευρώπη. Μόνο στη Ελλάδα κατηγορήθηκε ως αντισυνταγματικός , αλλά αυτό δεν είναι το πρώτο δείγμα απόλυτης διαστρέβλωσης της πραγματικότητας στην χώρα μας.

Το τρίτο στάδιο ήταν η ένωση των εθνικών κρατών σε έναν υπερεθνικό οργανισμό , που θα έλυνε ειρηνικά τις διαφορές τους  και θα προήγαγε στο διηνεκές την ειρήνη και τη συνεργασία . Οι προτάσεις του για την κατάργηση της δουλείας έγιναν, αρκετά χρόνια μετά από τον θάνατό του, δεκτές. Το ίδιο και οι ιδέες του που έβαλαν τις βάσεις για την κοινωνία των εθνών , για τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στα υπομνήματά του για το ζήτημα αυτό βρίσκει κανείς πλήρη και αναλλοίωτη την ιδέα της ένωσης ελεύθερων συνταγματικών κρατών.

Επίλογος

Οι κόσμοι αυτοί υπήρξαν οι τεκτονικές πλάκες πάνω στις οποίες κινήθηκε η Ευρώπη . Οι κόσμοι  αυτοί  είναι που έδωσαν τους « σεισμούς» του 1848 , του 1871 , του 1914,του 1940, τον σεισμό με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης .Σήμερα μάλιστα  ζούμε ακριβώς  τις απαρχές  μιας ακόμα μείζονος σεισμικής ακολουθίας , που προκαλούν οι πλάκες αυτές . Είναι μείζον πολιτικό ζήτημα για τον καθένα από μας σήμερα να συνταθούμε με έναν από τους κόσμους  αυτούς και να δώσουμε τη μάχη μας ως ελεύθεροι πολίτες .    

 TO KEIMENO EXEI ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ  ΣΤΟ HOT DOG No 33 του Ιουλίου /2013 Β

Read more »