Χορεύοντας με τους λύκους.

Ενα «αεροπλανάκι»...

του ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΠΡΙΝ σκάσει η φούσκα στο Χρηματιστήριο, οι πολιτικοί συντάκτες και λοιποί αναλυτές ήταν στα αζήτητα (τους θεωρούσαν μπας κλας, διά να μην είπω «τρε μπανάλ»). Τα στασίδια τους στα τηλεοπτικά παράθυρα είχαν καταλάβει κάτι αγνώστου ταυτότητος παπαγαλάκια, που 'καναν βαθυστόχαστες αναλύσεις για τη νέα ευημερία. «Ποια πολιτική; Όλο το παιχνίδι γίνεται στην οικονομία»!

Η οικονομική βάση καθορίζει το εποικοδόμημα. Πόσο μάλλον τώρα που μπαίνουμε σε μακροχρόνια οικονομική ύφεση και δεν φαίνεται κάποιο φως στο βάθος του τούνελ. Οι μικροπολιτικές αναλύσεις και οι δημοσκοπήσεις είναι αστεία πράγματα. Αν επιβεβαιωθούν οι Κασσάνδρες που λένε πως έρχεται τυφώνας και θα παρασύρει τράπεζες, επιχειρήσεις, ακίνητα, καταθέσεις και θα γίνουν χαρτοπετσέτες κάθε είδους εγγυήσεις, όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα σε χρόνο dt θ' ανατραπούν.

ΠΟΙΑ Ν.Δ., ποιο ΠΑΣΟΚ και ποιος ΣΥΡΙΖΑ;... Ο κόσμος στις δημοσκοπήσεις θα αναζητεί μια συγκυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» που θα προσπαθήσει να σώσει οτιδήποτε, αν σώζεται... Και στις θέσεις των θορυβούντων πολιτικών αναλυτών στα τηλεοπτικά παραθύρια θα εμφανιστούν νέοι, «περισπούδαστοι» οικονομικοί αναλυτές.ΤΙ να μας πουν κι αυτοί;... Ιδέα δεν έχουν! Αν ξέρανε ποια είναι η φούσκα που θα σκάσει θα την είχανε προλάβει. Αφού δεν είχαν μηχανισμούς ελέγχου στην Αμερική, στη Γερμανία, στη Ρωσία και στο... Ντουμπάι για να το προλάβουν, πάει να πει ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το κερδοσκοπικό παιχνίδι που έχει στήσει το διεθνές χρηματιστηριακό κεφάλαιο σε βάρος της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας.

ΑΣ πούμε πως η γερμανική κυβέρνηση δεν υποψιάστηκε ότι θα καταρρεύσει η δεύτερη μεγαλύτερη στεγαστική της τράπεζα, η Hypo Real Estate, την οποία συνέδραμε εκ των υστέρων με ένεση ρευστότητας 35 δισ. ευρώ (κι άλλα 15 δισ. ευρώ έδωσαν ιδιώτες επενδυτές). Η Hypo έμεινε από μετρητά όταν κατέρρευσε η θυγατρική της στην Ιρλανδία, η DepFa. Τι να κάνει; Ζήτησε, λέει, τη βοήθεια της μητρικής γερμανικής τράπεζας Hypovereinsbank, που 'χει έδρα το Μόναχο, αλλά έφαγε πόρτα. Η μαμά-τράπεζα είχε περάσει στα χέρια του ιταλο-αυστριακού τραπεζικού οργανισμού Uni Credit...ΑΥΤΟ γίνεται!

Αγόραζε κάποιος στην Αμερική ένα σπίτι αξίας 100 χιλιάδων ευρώ και έπαιρνε δάνειο από την τράπεζα. Η οποία το εκχωρούσε με εγγύηση σε κάποιον άλλο χρηματοπιστωτικό οργανισμό, έναντι 120 χιλιαρικόπουλα, κι εκείνος το εκχωρούσε με τη σειρά του σε άλλον που... εγγυούνταν 150, και πάει λέγοντας. Η τιμή του ακινήτου έπεσε στις 70 χιλιάδες και κάποιος-κάπου είχε ένα χαρτί 250. Δεν μπορούσε να πληρώσει ο δανειολήπτης, ο ένας απευθυνόταν στον άλλον που εγγυήθηκε, μέχρι που έσκασε η φούσκα στα χέρια κάποιου που εγγυούνταν αέρα-πατέρα και συμπαρέσυρε και τους υπόλοιπους...

Ποιοι οικονομικοί αναλυτές; Εδώ δεν πήραν χαμπάρι οι ισχυρότερες κυβερνήσεις του κόσμου...«ΑΕΡΟΠΛΑΝΑΚΙ» είναι! Χειρότερο απ' τις «Πυραμίδες» του Μπερίσα. Σαν το παιχνίδι το «αεροπλανάκι» που παίζαμε φοιτητές: «Βρες άλλους δύο να βάλουν από 1.000 δραχμές και θα πάρεις καλύτερη θέση στο "αεροπλάνο". Μέχρι να βρούνε οι δυο "δικοί σου" άλλους δύο κι εκείνοι από άλλους δύο, να γίνεις "πιλότος", να πάρεις τα λεφτά της "πυραμίδας" και να φύγεις»!...

ΟΙ πρώτοι «πιλότοι» «πέταξαν». Ολοι οι άλλοι μείναμε καθηλωμένοι στο έδαφος και την κλαίγαμε τη χιλιαρικούμπα. Αυτό γίνεται διεθνώς και οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να το παρακολουθήσουν: το χρήμα αβγατίζει απ' το χρήμα χωρίς να μπαίνει στην παραγωγή. Έξω απ' την οικονομία την πραγματική...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/10/2008