Φάρμακα πολυτελείας ή αποκλεισμός θεραπευτικής αγωγής;;;;

Φάρμακα life style ή αποκλεισμός θεραπευτικής αγωγής.;;

Στην Φαρμακοοικονομία από τον Σεπτέμβρη του 2006 με την αναθεώρηση της ΕΣΥ των εθνικών λογαριασμών βγήκε το συμπέρασμα ότι η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη αυξάνει και αντιστοιχεί στο 47,5% της συνολικής ( από 22%) . Αυτή τη χρυσή ευκαιρία βρήκαν οι φαρμακοβιομηχανίες να προωθήσουν τα ανάλγητα και αντιεπιστημονικά σχέδιά του για τάχα μη απαραίτητα φάρμακα, αποφάσεις που με εντολή του Υπουργείου Απασχόλησης άρχισαν να εφαρμόζουν τα Ταμεία από 1-10-2008.
Τα σκευάσματα, τα οποία θα καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τους ασφαλισμένους, χωρίζονται στις εξής εννέα κατηγορίες: παχυσαρκία, ανδρογενετικού τύπου αλωπεκία, στυτική δυσλειτουργία, ορμονική αντισύλληψη για συστηματική χρήση, δερματική γήρανση ή ρυτίδες δέρματος, κοινές στοματίτιδες - άφθες, βιταμινοθεραπεία, αντιμετώπιση των συμπτωμάτων εξάρτησης από τη νικοτίνη και φλεβική ανεπάρκεια των κάτω άκρων.
Με πρόσχημα λοιπόν την ανύπαρκτη “αύξηση” των δημοσίων φαρμακευτικών δαπανών η αντιλαϊκή κυβέρνηση της ΝΔ πήρε αποφάσεις για περικοπή των “περιττών” αυτών δαπανών για αδύνατους, ανάπηρους και χρόνιους πάσχοντες ασθενείς ιδίως χαμηλών οικονομικών εισοδημάτων.
Στην υλοποίηση αυτού του αντικοινωνικού και αντιεπιστημονικού μέτρου του Υπουργείο και ο ΕΟΦ (Αρ. Πρ. 38945/11-6-2008) εξέδωσαν σχετικές ερμηνευτικές εγκυκλίους (Αρ. Πρ. Φ. 42000/15995/1456) που στον τραγέλαφο της ελληνικής γραφειοκρατίας από πολλά Ταμεία όπως των Επιστημόνων δεν εφαρμόζεται. Αντίθετα εφαρμόζεται από το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα ισχύοντα, δεν μπορεί κανείς να προμηθευτεί ένα φάρμακο για την παχυσαρκία (π. χ. Acomplia ή Reductil) με έξοδα της κοινωνικής ασφάλισης, εκτός εάν επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί η παχυσαρκία του επειδή είναι διαβητικός ή πάσχει παράλληλα από στεφανιαία νόσο. Ακόμα και τα φάρμακα για τη στυτική δυσλειτουργία (π. χ. Cialis, Levitra, Viagra ) μπορούν να συνταγογραφηθούν εφόσον αυτή οφείλεται σε διαβήτη ή κατάθλιψη, παραπληγία κ. ο. κ. Οι λόγοι αυτής της διευθέτησης είναι προφανείς. Εξάλλου, όταν το υπουργείο Υγείας πραγματοποιεί μεγάλες καμπάνιες κατά της παχυσαρκίας, του καπνίσματος ή της κατάθλιψης, θα ήταν ανακόλουθο αν εξαιρούσε τα φάρμακα που βοηθούν στην αντιμετώπισή τους, θεωρώντας τα γενικώς ως μη απαραίτητα ή lifestyle. Στις περιπτώσεις όμως αυτές, της αντιμετώπισης μιας κατάστασης που οφείλεται σε σοβαρή νόσο, χρειάζεται ο γιατρός να εκδώσει και ιατρική γνωμάτευση, η οποία επισυνάπτεται στη συνταγή.
Ετσι καταλήγουμε στο αποτέλεσμα αντί το κοινωνικό κράτος να υποστηρίζει ευπαθείς ομάδες πληθυσμών με αυξημένη νοσηρότητα να εκδικείται με στέρηση δικαιωμάτων και ταξικές διακρίσεις χρόνιους πάσχοντες σε αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθούν στα έξοδα θεραπείας τους και σε αυτούς που αποκλείονται από την επιστημονική πρόοδο των φαρμακευτικών εξελίξεων για χάριν κάποιων άλλων σκοπών που καταργούν το φάρμακο από αγαθό. Νομίζω επί αυτών πρέπει να πάρουν θέση όλα τα κόμματα και οι ιατρικοί και φαρμακευτικοί φορείς, όσοι δεν έχουν ήδη εκφρασθεί για το φαινόμενο των αρνητικών λιστών φαρμάκων παρακάμπτοντας την επιστημονική ευθυκρισία του γιατρού, του μόνου υπεύθυνου για την υγεία και ευζωία του ασθενούς.
Δρ Διονύσιος Λαμπαδάριος
Χειρουργός 30-1-2009
Το κείμενο έχει ήδη δημοσιοποιηθεί στο Ygeianet.gr
H υπέροχη φωτό του Ουγκ είναι σχεδιασμένη από τον tzonakos, όπως με πληροφόρησε.

Σχετικά.
1. Η διαχείριση του εμπορίου φαρμάκων έχει σκοπό τη διεύρυνση των κερδών των φαρμακοβιομηχανιών και όχι τη βελτίωση της υγείας στα αναπτυσσόμενα κράτη(Ε-iatros)
2. Κατάργηση φαρμάκων.
3. Θεραπεία ή lifestyle του καθ. Χριστόδουλου Στεφανάδη.