ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ 29 -7-07
Είναι η περιοχή που βρέθηκα στο τσουνάμι (2004) όπου πήγα και έμεινα δεκαπέντε ημέρες τότε.
Αυτοί θάβανε τους νεκρούς και εγώ αγόραζα συνέχεια ρύζι γιατί δεν είχανε να φάνε τίποτα.
Τότε είχαν πνιγεί 500.000 άνθρωποι... πέρασαν δυόμισι χρόνια από τότε ,άλλαξε όμως τίποτα ; Ιανουάριος 2005
Ιούλιος 2007 ...Μετά την περιπέτεια της ακυρώσεως του ταξιδιού της Αφρικής. Ο δρόμος απο μετάξι
της Ασίας είχε ανοίξει για μας. Μιά τετράωρη πτήση μας έφερε στο Κατάρ όπου έβραζαν όλα από ζέστη ( 48).Το πρωί στο μπρέκφαστ λέγαμε αστεία και παίρναμε κουράγιο για το Τί θα βρίσκαμε εκεί. Καινούργια πτήση άλλες τέσσερις ώρες ΄΄σιδέρωμα΄΄ επάνω απο τον Ινδικό ωκεανό και άφιξη στην πατρίδα του τσαγιού με καταιγίδα και θερμοκρασία 28.Τελωνεία χαρτιά βίζες τα περάσαμε γρήγορα. Ξεροί από κούραση και με λίγο ρύζι για βραδινό πέσαμε κατάκοποι.
Ξυπνήσαμε με θεϊκούς καφέδες και βγάλαμε πρόγραμμα αμέσως. Οι μέρες μας έσφιγγαν.
Στόχος μας δύο ορφανοτροφεία (ένα Αγγλικανικό και ένα Βουδιστικό) και ένα νοσοκομείο
μία ώρα έξω απο την πρωτεύουσα. Βγήκαμε στην αγορά ιατρικών ειδών και άρχισε το ράλι. Δωρεά στο νοσοκομείο ένας κλίβανος ξηράς ,ένας κλίβανος βρασμού, ένας καρδιογράφος ,ένα λαρυγγοσκόπιο και έξι χιλιάδες φλεβοκαθετήρες. Στο νοσοκομείο μόλις τα παραδώσαμε ,ο διευθυντής και κάποιοι γιατροί πάθανε πλάκα.....ερωτηματικά ποίοι είναι αυτοί .από που ήλθαν και γιατί..... ¨ήσαν όμως ευτυχισμένοι και μαζί τους και εμείς..
Με γρήγορο έλεγχο που κάναμε είδαμε ότι στο μαιευτικό – γυναικολογικό λείπανε δύο ψυγεία ,σεντόνια ,μαξιλάρια και πετσέτες. Τα μωράκια κλαίγανε γοερά.......και μαζί τους κι εμείς.
Ξανά στην αγορά μαζί με τις προϊστάμενες και τις μαίες.. Φόρτωμα των ψυγείων σε vanette
συν σεντόνια ,συν μαξιλάρια συν πετσέτες συν την καταιγίδα (έριχνε σκαμπό) με κεραυνούς
συν την ομπρέλα που μου άνοιξε μία προϊσταμένη για να μην βραχώ, συν ότι της είπα, ότι εγώ δεν μασάω ....... Γυρίσαμε στο νοσοκομείο όλοι μούσκεμα. Έξω μας περίμενε το μισό νοσοκομείο...είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι ήλθαν Yunnan δωρητές. Από το Yunanistan φυσικά.
Τετάρτη 19-7-07
Δεν είναι εύκολο να παραδίδεις δέκα η ώρα το βράδυ ,εν ώρα εφημερίας στα εξωτερικά ιατρεία ,ανοίγοντας κούτες ,σεντόνια ,πετσέτες και να σε κοιτάζουν όλοι οι άρρωστοι
και οι γιατροί με απορία και εσύ να είσαι πτώμα από κούραση αλλά και ευτυχισμένος....
Τρίτο 24ωρο της αποστολής και ξεκινήσαμε για τα ορφανοτροφεία..... Τι είχαν 27 παιδάκια ?
αυτοκινητάκια 3-4 σπασμένα ,σκισμένες μπάλες ,σεντόνια λιωμένα , μηδέν τραπεζομάντιλα
μηδέν μπλουζάκια , παπούτσια , πετσέτες ,μαξιλάρια .......Είχαν όμως χαμόγελα απορίας
και μιά βαθιά τσακισμένη έκφραση γιατί έλλειπε η ΜΑΝΑ κι ο ΠΑΤΕΡΑΣ...........
Έπρεπε να γίνουμε γονείς για κάποια εικοσιτετράωρα και γίναμε όντως............
Γυρίσαμε το βράδυ 8 η ώρα στο συγκρότημα γεμάτοι μπάλες ,αυτοκίνητα και πλήθος ρουχισμού.....Αυτό που έγινε δεν περιγράφεται.. οι παιδαγωγοί με δυσκολία τα κουμαντάρανε... δώσαμε έξτρα χρήματα στους παιδαγωγούς και τότε έγινε κάτι το πρωτοφανές... μάς επέστρεψαν κάποια χρήματα πίσω, διότι είναι αρκετά μας είπαν για την τάδε ανάγκη τους..... Που βρίσκεις τέτοιο ήθος στην Ευρώπη........
Πετάγαμε πάνω από τον Ινδικό .......οι Μαλδίβες μάλλον από κάτω και εγώ σκεφτόμουν
τις τρείς κούκλες που είχα χαρίσει σε κάτι κοριτσάκια στην πρωτεύουσα για να τις βγάλω μιά φωτογραφία .....ε δεν νομίζω ότι ήμουν και πολύ τίμιος...................
Η Αιθιοπία έπεται τον Δεκέμβριο........ πιστεύοντες και μη ...άς προσέλθουν σε αυτή την εκκλησία να κοινωνήσουν όλοι............. Κ. Γρηγορόπουλος
Ιατρός Υγιεινολόγος
Αποσπάσματα από το βιβλίο του ΄΄΄Οι άγγελοι της Ασίας΄΄.
Είναι η περιοχή που βρέθηκα στο τσουνάμι (2004) όπου πήγα και έμεινα δεκαπέντε ημέρες τότε.
Αυτοί θάβανε τους νεκρούς και εγώ αγόραζα συνέχεια ρύζι γιατί δεν είχανε να φάνε τίποτα.
Τότε είχαν πνιγεί 500.000 άνθρωποι... πέρασαν δυόμισι χρόνια από τότε ,άλλαξε όμως τίποτα ; Ιανουάριος 2005
Ιούλιος 2007 ...Μετά την περιπέτεια της ακυρώσεως του ταξιδιού της Αφρικής. Ο δρόμος απο μετάξι
της Ασίας είχε ανοίξει για μας. Μιά τετράωρη πτήση μας έφερε στο Κατάρ όπου έβραζαν όλα από ζέστη ( 48).Το πρωί στο μπρέκφαστ λέγαμε αστεία και παίρναμε κουράγιο για το Τί θα βρίσκαμε εκεί. Καινούργια πτήση άλλες τέσσερις ώρες ΄΄σιδέρωμα΄΄ επάνω απο τον Ινδικό ωκεανό και άφιξη στην πατρίδα του τσαγιού με καταιγίδα και θερμοκρασία 28.Τελωνεία χαρτιά βίζες τα περάσαμε γρήγορα. Ξεροί από κούραση και με λίγο ρύζι για βραδινό πέσαμε κατάκοποι.
Ξυπνήσαμε με θεϊκούς καφέδες και βγάλαμε πρόγραμμα αμέσως. Οι μέρες μας έσφιγγαν.
Στόχος μας δύο ορφανοτροφεία (ένα Αγγλικανικό και ένα Βουδιστικό) και ένα νοσοκομείο
μία ώρα έξω απο την πρωτεύουσα. Βγήκαμε στην αγορά ιατρικών ειδών και άρχισε το ράλι. Δωρεά στο νοσοκομείο ένας κλίβανος ξηράς ,ένας κλίβανος βρασμού, ένας καρδιογράφος ,ένα λαρυγγοσκόπιο και έξι χιλιάδες φλεβοκαθετήρες. Στο νοσοκομείο μόλις τα παραδώσαμε ,ο διευθυντής και κάποιοι γιατροί πάθανε πλάκα.....ερωτηματικά ποίοι είναι αυτοί .από που ήλθαν και γιατί..... ¨ήσαν όμως ευτυχισμένοι και μαζί τους και εμείς..
Με γρήγορο έλεγχο που κάναμε είδαμε ότι στο μαιευτικό – γυναικολογικό λείπανε δύο ψυγεία ,σεντόνια ,μαξιλάρια και πετσέτες. Τα μωράκια κλαίγανε γοερά.......και μαζί τους κι εμείς.
Ξανά στην αγορά μαζί με τις προϊστάμενες και τις μαίες.. Φόρτωμα των ψυγείων σε vanette
συν σεντόνια ,συν μαξιλάρια συν πετσέτες συν την καταιγίδα (έριχνε σκαμπό) με κεραυνούς
συν την ομπρέλα που μου άνοιξε μία προϊσταμένη για να μην βραχώ, συν ότι της είπα, ότι εγώ δεν μασάω ....... Γυρίσαμε στο νοσοκομείο όλοι μούσκεμα. Έξω μας περίμενε το μισό νοσοκομείο...είχε κυκλοφορήσει η φήμη ότι ήλθαν Yunnan δωρητές. Από το Yunanistan φυσικά.
Τετάρτη 19-7-07
Δεν είναι εύκολο να παραδίδεις δέκα η ώρα το βράδυ ,εν ώρα εφημερίας στα εξωτερικά ιατρεία ,ανοίγοντας κούτες ,σεντόνια ,πετσέτες και να σε κοιτάζουν όλοι οι άρρωστοι
και οι γιατροί με απορία και εσύ να είσαι πτώμα από κούραση αλλά και ευτυχισμένος....
Τρίτο 24ωρο της αποστολής και ξεκινήσαμε για τα ορφανοτροφεία..... Τι είχαν 27 παιδάκια ?
αυτοκινητάκια 3-4 σπασμένα ,σκισμένες μπάλες ,σεντόνια λιωμένα , μηδέν τραπεζομάντιλα
μηδέν μπλουζάκια , παπούτσια , πετσέτες ,μαξιλάρια .......Είχαν όμως χαμόγελα απορίας
και μιά βαθιά τσακισμένη έκφραση γιατί έλλειπε η ΜΑΝΑ κι ο ΠΑΤΕΡΑΣ...........
Έπρεπε να γίνουμε γονείς για κάποια εικοσιτετράωρα και γίναμε όντως............
Γυρίσαμε το βράδυ 8 η ώρα στο συγκρότημα γεμάτοι μπάλες ,αυτοκίνητα και πλήθος ρουχισμού.....Αυτό που έγινε δεν περιγράφεται.. οι παιδαγωγοί με δυσκολία τα κουμαντάρανε... δώσαμε έξτρα χρήματα στους παιδαγωγούς και τότε έγινε κάτι το πρωτοφανές... μάς επέστρεψαν κάποια χρήματα πίσω, διότι είναι αρκετά μας είπαν για την τάδε ανάγκη τους..... Που βρίσκεις τέτοιο ήθος στην Ευρώπη........
Πετάγαμε πάνω από τον Ινδικό .......οι Μαλδίβες μάλλον από κάτω και εγώ σκεφτόμουν
τις τρείς κούκλες που είχα χαρίσει σε κάτι κοριτσάκια στην πρωτεύουσα για να τις βγάλω μιά φωτογραφία .....ε δεν νομίζω ότι ήμουν και πολύ τίμιος...................
Η Αιθιοπία έπεται τον Δεκέμβριο........ πιστεύοντες και μη ...άς προσέλθουν σε αυτή την εκκλησία να κοινωνήσουν όλοι............. Κ. Γρηγορόπουλος
Ιατρός Υγιεινολόγος
Αποσπάσματα από το βιβλίο του ΄΄΄Οι άγγελοι της Ασίας΄΄.
0 التعليقات:
إرسال تعليق