Μην σας λένε τι να φοβάστε, να σας λένε ποιοί φταίνε

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΠΑΚ ΚΑΙ ΙΔΡΥΤΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Η συντριπτική ήττα που για δεύτερη φορά μέσα σε μια τετραετία υπέστη το Κίνημα και η επακολουθήσασα εσωτερική κρίση μετά την 16η Σεπτεμβρίου που έχει την μορφή ενός καθολικού αγώνα χωρίς αρχές όλων εναντίον όλων, μας αναγκάζει και μας υποχρεώνει ως παλαιά στελέχη του ΠΑΚ και ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ να θέσουμε ανοικτά σε όλους όσους αγκάλιασαν και πάλεψαν για το ΠΑΣΟΚ τα παρακάτω:
Η κρίση του ΠΑΣΟΚ δεν είναι σημερινή. Αρχίζει από πολύ παλαιότερα, εμφανίστηκε με την μορφή πολλαπλών κρίσεων, για να πάρει σήμερα δομικά χαρακτηριστικά.
To ΠΑΣΟΚ υπέστη Καθολικό ΜΕΤΑΜΟΡΦΙΣΜΟ. Από την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και την πίστη στις Σοσιαλιστικές και τις πατριωτικές αξίες κατέληξε στην αγκαλιά της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας, ακολουθώντας τις επιταγές του Νέο-φιλελευθερισμού.
Αντί να Μετασχηματίσει την ελληνική κοινωνία, ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ το ίδιο. Μια από τις εκδοχές περί τέλους της Μεταπολίτευσης απορρέει από το τέλος του ΠΑΣΟΚ, βασικού ΠΥΛΩΝΑ –και δη ριζοσπαστικού- της Μεταπολίτευσης του 1974 στην Ελλάδα.
Το ΠΑΣΟΚ σήμερα έχει χάσει την Ηγεμονία που είχε παλαιότερα στην Ελληνική κοινωνία, έχει αντικατασταθεί από την Ν.Δ. στο ζήτημα της Διακυβέρνησης της χώρας αφενός, και την υπόλοιπη αριστερά στα κοινωνικά μέτωπα. Τέλος, όσον αφορά τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα η γραμμή της αποεθνικοποίησης του είναι τόσο σαφής ώστε να μην χρήζει καν επιχειρηματολογίας.
Το τέλος της μεταπολίτευσης είναι εδώ, μπροστά στα μάτια μας άσχετα αν δεν μπορούμε να το διακρίνουμε ακόμη με ευκολία. Για το ΠΑΣΟΚ τούτο καθίσταται πιο οδυνηρό, δεδομένου ότι ήταν και είναι δομημένο, χρόνια τώρα, ως κόμμα (διαχείρισης και νομής της) εξουσίας. Με πλήρη εγκατάλειψη όποιων πολιτικών, λεηλατημένο από την εικόνα και μόνο, θα βιώσει συγκλονιστικά ότι έκανε πως δεν καταλαβαίνει. Το τέλος της όποιας πολιτικής του πρότασης, άρα και εμβέλειας, έχει χρονικό ορόσημο τις εκλογές του 2000, όπου το ΠΑΣΟΚ έφτασε στο τέλος του, πετυχαίνοντας την οριακή –και κατά κάποιους έως αμφισβητήσιμη- εκλογική του επικράτηση. Όταν ο σοσιαλ-φιλελεύθερος εκσυγχρονιστής Σημίτης διαπίστωσε ότι οδηγείτο σε εκλογική πανωλεθρία στις εκλογές του 2004, έδωσε το δακτυλίδι της διαδοχής στον Γ. Παπανδρέου. Ο τελευταίος θεώρησε ότι έπρεπε να επισφραγιστεί η διαδοχή με δημοψήφισμα από το «λαό», έξω από οποιεσδήποτε θεσμικές διαδικασίες θα όφειλε να έχει ένα κόμμα- Κίνημα συντεταγμένο. Ο τρόπος ανάδειξης του ως μοναδικού υποψηφίου με ποσοστά αντίστοιχα Σοβιετικών καθεστώτων, καθώς και η σιωπή των κάθε λογής αξιωματούχων, έδειξε πόσο μακριά από τις λαϊκές ανάγκες και οράματα είχε καταλήξει το ΠΑΣΟΚ. Όμως, οι «1.000.000» ψήφοι δεν ήταν αρκετοί και ικανοί για να γλιτώσει το ΠΑΣΟΚ από την εκλογική ήττα. Το τέλος της Μεταπολίτευσης είχε φτάσει, τουλάχιστον για το ΠΑΣΟΚ.
Το τέλος της μεταπολίτευσης δεν ήλθε με μια συγκλονιστική στιγμή, με κάποιο τραγικό γεγονός, εσωτερικό ή εξωτερικό. Απεναντίας, όπως όλα τα πράγματα σε τούτο τον τόπο, ξετυλίγεται αργά και βασανιστικά μπροστά στα μάτια μας. Για το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα, αυτή η διαδικασία, εκτός από αργή και βασανιστική, θα είναι και επώδυνη. Η πρώτη δόση ήλθε το 2000 (τότε όλοι προσποιήθηκαν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα). Ακολούθησε η ήττα του 2004, πάλι τίποτα. Τώρα, η τρίτη δόση εμπεριέχει και άλλα στοιχεία, δομικά – έως και υπαρξιακά. Η σημερινή κρίση είναι στην αρχή της, η 11η Νοεμβρίου θα είναι απλώς ένας προσωρινός σταθμός.
Η σημερινή σύγκρουση για την Προεδρία μέσα στο ΠΑΣΟΚ εξελίσσεται σε λανθάνουσα όσον αφορά την διαμόρφωση των συσχετισμών και τις –όποιες- πολιτικές τους θέσεις. Μπροστά στην αρχική επέλαση των ανασυγκροτημένων «εκσυγχρονιστών» και του λαλίστατου –χωρίς να δεσμεύεται σε τίποτα, ούτε να λέει κάτι που να μας ΑΦΟΡΑ ΩΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ- υποψήφιου αρχηγού τους, οι λοιπές δυνάμεις, προκειμένου να αντιταχθούν, συσπειρώνονται κυρίαρχα γύρω από τον σημερινό πρόεδρο τους. Τι έκανε στα τριάμισι χρόνια ο Γ. Παπανδρέου (διαπρύσιος υπερασπιστής του κατάπτυστου Σχεδίου Ανάν) που αξίζει τον κόπο να τον υπερασπιστούν δυνάμεις που προέρχονται από το αριστερό ΠΑΣΟΚ.; Δυστυχώς και αυτές οι δυνάμεις διακρίνονται από απουσία πολιτικής πρότασης, σχεδιασμού πλεύσης, συγκρότησης μιας αριστερής πρότασης διεξόδου, με αποτέλεσμα να παραπαίουν. Από την άλλη, το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να κινήσει διαδικασίες παραγωγής μιάς νέας ιδεολογικής πρότασης, πέραν της διαχείρισης.
Το εναπομείναν αριστερό-οργανωμένο ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πράξει το αυτονόητο: να καταθέσει αριστερή πολιτική πλατφόρμα, με στόχο την συσπείρωση και την καταγραφή του δικού του χώρου. Του χώρου των Σοσιαλιστών, ριζοσπαστών και πατριωτών.
Είναι η τελευταία ιστορική ευκαιρία να καταγραφεί το εναπομείναν σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό, κοινωνικό και πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Είναι ιστορική ευκαιρία για συζήτηση και ξεκαθάρισμα θέσεων που αφορούν την φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ. Πριν από την όποια ανα-κατάληψη της εξουσίας χρειάζεται ξεκαθάρισμα, Ταυτότητα, συμμετοχή και προοπτική. Στο δρόμο, ίσως βρεθεί και το (απολεσθέν) όραμα. Ως τότε, ας αφεθεί στην άκρη η (Κίρκη) εξουσία.
Οφείλουμε να συνεχίσουμε, από κει που ξεκινήσαμε, εμπνεόμενοι από τους αγώνες του ΠΑΚ, από την –διαχρονικής αξίας- Ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη. ΠΑΤΡΙΔΑ (γλώσσα, ιστορία, πολιτισμός, φυσικό και δομημένο περιβάλλον) και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ (Εργατική χειραφέτηση, Κοινωνική Απελευθέρωση, Αυτοδιαχείριση).
Δεν είμαστε μέρος του προβλήματος του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Το κίνημα μας αφορά δεδομένου ότι είμαστε ιδρυτικά του μέλη, μέρος των δυνάμεων των δομικών ρήξεων και της Αλλαγής.
Οκτώβρης 2007

Τα Στελέχη του ΠΑΚ και Ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ:

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΠΑΚ Μονάχου, μέλος Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΚ, υπεύθυνος ΚΕ.ΜΕ.ΔΙ.Α. (Αθήνα)
ΕΞΑΡΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΚ Μονάχου, (Αθήνα)
KOYΓΙΟΥΜΤΖΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ, Γραφείο ΠΑΚ Ρώμης, (Αλεξανδρούπολη)
ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΚ Μπολώνιας (Θεσσαλονίκη)
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΠΑΚ Φλωρεντίας, μέλος Γραφείου Εθνικού Συμβουλίου ΠΑΚ το 1974. (Αθήνα)
ΣΤΡΟΜΠΟΛΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΠΑΚ Μονάχου, εκδότης της εφημερίδας του ΠΑΚ «Αγώνας». (Αθήνα)
ΦΑΚΙΤΣΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ, ΠΑΚ Μπολώνιας (Αμφιλοχία)
ΨΑΛΛΑΣ ΑΛΕΚΟΣ, ΠΑΚ Στουτγάρδης (Τρίκαλα)


Από τον Παντελή Οικονόμου, εκπρόσωπο του ρεύματος των ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ( αριστερή πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ) και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος, έγινε η ακόλουθη δήλωση για τις εσωκομματικές εξελίξεις : Καταθέτοντας ανοιχτά τις θέσεις του ρεύματός μας, στο ανώτατο όργανο του Κινήματος, πριν λίγες μόνον ημέρες, επισημάναμε - ανάμεσα σε πολλά άλλα - τα εξής (το πλήρες κείμενο υπάρχει στην ιστοσελίδα μου) :
1. Το στοίχημα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι η ενεργοποίηση της βάσης του, όχι ως εκλογικού, αλλά ως πολιτικού σώματος. Ο Πρόεδρος του Κινήματος πρέπει να αναδεικνύεται από πολίτες και όχι από τηλεθεατές.
2. Ο πολίτης αξιώνει να ακούσει εναλλακτικές προτάσεις για την πολιτική και την στρατηγική μας. Απόψεις για το μέλλον του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του σοσιαλιστικού κινήματος ευρύτερα στην πατρίδα μας. Για να κρίνει, να συγκρίνει και να αποφανθεί. Αλλοιώς θα προτιμήσει να απέχει.
3. Οι διαδικασίες πρέπει να είναι τυπικά άψογες, αλλά όχι υπονομευμένες στην ουσία τους.
4. Εάν τα πράγματα πάρουν άλλη τροπή, η ψηφοφορία, αντί για λύτρωση, θα εξελιχθεί σε πρόσθετο πρόβλημα. Η προσωπική μας στάση λοιπόν οφείλει να διαπνέεται από ευθύνη, ώστε να αναπνεύσει η λαϊκή μας βάση. Είναι πια φανερό ότι στον χρόνο που πέρασε, δυστυχώς, δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε στα στοιχειώδη αυτά προαπαιτούμενα. Η εκλογή Προέδρου, αντί για δημοκρατική γιορτή, αποδεικνύεται καθημερινά πεδίο ανάδειξης των πιο αρνητικών μας όψεων. Με τους προβολείς της δημοσιότητας εστιασμένους επάνω μας. Την στιγμή που μια απίστευτα δεξιά και, εξ ίσου απίστευτα, αδέξια κυβέρνηση εξακολουθεί να γράφει μελανές σελίδες στην δημόσια ζωή μας. Σήμερα, και όπως ήλθαν τα πράγματα, είμαστε υποχρεωμένοι να καλέσουμε τα κορυφαία όργανα του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έστω και στο παρά πέντε, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να διαφυλάξουν το Κίνημα από τον ευτελισμό, ορίζοντας τους κανόνες του παιχνιδιού. Προωθώντας διαδικασίες πολιτικού λόγου και διαλόγου και όχι αντιπαραθέσεις επί προηγηθέντων μονολόγων μέσω των ΜΜΕ. Προσωπικές ευθύνες ασφαλώς έχουν και οι υποψήφιοι Πρόεδροι. Στο βαθμό που τους αφορά όχι μόνον η 11η Νοεμβρίου αλλά και η 12η του ιδίου μηνός. Για να μην αναφερθούμε και στην συνέχεια.
Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία ανάδειξης Προέδρου, όπως διεξάγεται, αποδεικνύεται λανθασμένη. Εκτός των άλλων, ακριβώς γιατί αναπαράγει ένα πρότυπο αρχηγικού κόμματος που μας ξαναγυρίζει πολλά χρόνια πίσω, απεμπολώντας βασικές έννοιες δημοκρατικής λειτουργίας ενός πολιτικού οργανισμού.
Γι ' αυτό ακριβώς, οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ σκοπεύουμε να προτείνουμε, εν όψει του προσεχούς Συνεδρίου, τροποποίηση των σχετικών διατάξεων του Καταστατικού του ΠΑ.ΣΟ.Κ..