 |
| Αφήστε τον Πεπονή να βάλει φυλακή τους απατεώνες και τους κλέφτες. |
Ο έλεγχος του πόθεν έσχες και ο Όργουελ
TOY ΑΓΓΕΛΟY ΚΟΥΡΟY*
Είμαστε πλέον ήρωες (ή καλύτερα αντιήρωες) του μυθιστορήματος 1984 του Όργουελ. Τα ΜΜΕ δεν αφήνουν καμία ευκαιρία για να μην μας εμπλέξουν στις σελίδες του ανατριχιαστικού μυθιστορήματος. Ακόμα και οι πιο αντι-μυθιστορηματικές έννοιες, όπως το πόθεν έσχες, γίνονται στοιχείο οργουελικής προπαγάνδας. Σύμφωνα λοιπόν με Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Γ. Στουρνάρα και Αντ. Μανιτάκη, θα γίνει διασταύρωση των στοιχείων των φυσικών προσώπων που αμείβονται από το Δημόσιο, προκειμένου να εντοπιστούν αυτοί που, ενδεχομένως, αποφεύγουν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Αυτή η διασταύρωση βαφτίστηκε από τις κυβερνητικές εφημερίδες (όπως το Βήμα) έλεγχος πόθεν έσχες στους δημοσίους υπαλλήλους. Και αρκετοί από αυτούς που ανάρτησαν σχόλια στα site των εφημερίδων επιχαίρουν με σχόλια του τύπου “μπράβο, να τα πιάσετε τα λαμόγια” κ.τ.λ. Έτσι, φαίνεται, βλέπουν οι βολεμένοι του συστήματος τον έλεγχο του πόθεν έσχες. Να ξεπέσει σε καρικατούρα, για να τη γλιτώσουν πάλι οι ίδιοι.
Τα ερωτήματα που θα θέσουμε όμως είναι απλά:
* Τι σχέση έχει η παραπάνω απόφαση για τη διασταύρωση των στοιχείων με τον έλεγχο του πόθεν έσχες;
* Ακόμα όμως και αν είχε, ο έλεγχος του πόθεν έσχες από τους δημοσίους υπαλλήλους θα ξεκινήσει; (Έλεος πια!).
* Ποιο είναι τα θεσμικό πλαίσιο για τον έλεγχο του πόθεν έσχες; Ποια η διαδικασία και ο κανονισμός του ελέγχου, ποιοι θα τον διενεργήσουν, ποιες είναι οι ποινές για όσους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την περιουσία τους;
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει. Με κάτι τέτοιες τουφεκιές στον αέρα απλώς θα περνάει ο καιρός, ώστε να κερδίζεται χρόνος για να προστατευτούν τα κλεμμένα χρήματα σε θυρίδες απίθανων χωρών. Και το πολύ-πολύ να πιάνονται κάποια μικρά ψάρια για τα μάτια του κόσμου.
Αν είναι να ξεκινήσει τέτοιος έλεγχος, θα πρέπει να ξεκινήσει από τους εξής:
* Διευθυντές, συμβούλους και μέλη Διοικητικών Συμβουλίων Α.Ε. και ΕΠΕ
* Εργολάβους δημοσίων έργων και κατασκευαστές
* Το σύνολο των πολιτικών προσώπων στην περίοδο της μεταπολίτευσης
* Όλους όσοι μετέφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά εκτός χώρας τα τελευταία 10 χρόνια
* Καναλάρχες και (μεγαλο)δημοσιογράφους
* Στελέχη τραπεζικών ιδρυμάτων και χρηματιστηριακών εταιρειών
* Υψηλόβαθμα στελέχη της δημόσιας διοίκησης (διευθυντές, σύμβουλοι, γενικοί γραμματείς υπουργείων κ.λπ.) και δημόσιους υπαλλήλους σε θέσεις ελέγχου ή σε θέσεις προμηθειών
* Ελεύθερους επαγγελματίες.
Το κριτήριο ενός τέτοιου ελέγχου δεν μπορεί παρά να είναι το εξής ένα: Κάθε αλλαγή της περιουσιακής κατάστασης των φορολογουμένων πρέπει να δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους όπως αυτά αποτυπώνονται στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος.
Η εναρκτήρια διαδικασία αυτού του ελέγχου δεν μπορεί παρά να είναι: Με ειδική φορολογική δήλωση οι πολίτες αποτυπώνουν το σύνολο της περιουσίας τους, κινητής ή ακίνητης μορφής, που κατέχουν σε οποιαδήποτε χώρα. Αυτή η φορολογική δήλωση αντικαθιστά οποιαδήποτε υπάρχουσα δήλωση «πόθεν έσχες». Περιουσιακά στοιχεία που δεν δηλώθηκαν και ανακαλύπτονται σε μεταγενέστερο έλεγχο κατάσχονται υπέρ του Δημοσίου.
Απλά πράγματα για όποιον πραγματικά θέλει.
Από την άλλη μεριά όμως, δεν πρέπει να έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι ο έλεγχος του πόθεν έσχες θα απαντήσει στα άμεσα προβλήματα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και ιδίως στην ανάγκη εξεύρεσης πόρων για την αλλαγή του παραγωγικού και αναπτυξιακού προτύπου της Ελλάδας. Ο έλεγχος πόθεν έσχες θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, ενταγμένη στις τυπικές διαδικασίες του δημόσιου ελεγκτικού έργου με -αναγκαστικά- απροσδιόριστο όφελος. Ο έλεγχος του πόθεν έσχες δεν έχει σχέση με τη ανάγκη φορολόγησης του συσσωρευμένου πλούτου, καθώς η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου δεν έχει, αναγκαστικά, σχέση με την έννοια της δικαιοσύνης, όπως την εκλαμβάνουν όσοι αναφέρονται στον έλεγχο του πόθεν έσχες.
Η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου είναι απλώς μια αναγκαιότητα για την επιβίωση και την αναπαραγωγή των εργαζόμενων αυτής της χώρας. Εμπίπτει σε αυτό που ονομάζεται “λόγοι δημοσίου συμφέροντος” και με αυτό το πλαίσιο πρέπει να εφαρμοστεί. Η Γερμανία, π.χ., όταν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δήμευσε το 50% της περιουσίας των Γερμανών με καταθέσεις άνω των 100.000 μάρκων, δεν επικαλέστηκε όρους δικαιοσύνης, αλλά αναγκαιότητας. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και στην Ελλάδα.
* Ο Άγγελος Κούρος είναι οικονομολόγος
Είμαστε πλέον ήρωες (ή καλύτερα αντιήρωες) του μυθιστορήματος 1984 του Όργουελ. Τα ΜΜΕ δεν αφήνουν καμία ευκαιρία για να μην μας εμπλέξουν στις σελίδες του ανατριχιαστικού μυθιστορήματος. Ακόμα και οι πιο αντι-μυθιστορηματικές έννοιες, όπως το πόθεν έσχες, γίνονται στοιχείο οργουελικής προπαγάνδας. Σύμφωνα λοιπόν με Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Γ. Στουρνάρα και Αντ. Μανιτάκη, θα γίνει διασταύρωση των στοιχείων των φυσικών προσώπων που αμείβονται από το Δημόσιο, προκειμένου να εντοπιστούν αυτοί που, ενδεχομένως, αποφεύγουν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Αυτή η διασταύρωση βαφτίστηκε από τις κυβερνητικές εφημερίδες (όπως το Βήμα) έλεγχος πόθεν έσχες στους δημοσίους υπαλλήλους. Και αρκετοί από αυτούς που ανάρτησαν σχόλια στα site των εφημερίδων επιχαίρουν με σχόλια του τύπου “μπράβο, να τα πιάσετε τα λαμόγια” κ.τ.λ. Έτσι, φαίνεται, βλέπουν οι βολεμένοι του συστήματος τον έλεγχο του πόθεν έσχες. Να ξεπέσει σε καρικατούρα, για να τη γλιτώσουν πάλι οι ίδιοι.
Τα ερωτήματα που θα θέσουμε όμως είναι απλά:
* Τι σχέση έχει η παραπάνω απόφαση για τη διασταύρωση των στοιχείων με τον έλεγχο του πόθεν έσχες;
* Ακόμα όμως και αν είχε, ο έλεγχος του πόθεν έσχες από τους δημοσίους υπαλλήλους θα ξεκινήσει; (Έλεος πια!).
* Ποιο είναι τα θεσμικό πλαίσιο για τον έλεγχο του πόθεν έσχες; Ποια η διαδικασία και ο κανονισμός του ελέγχου, ποιοι θα τον διενεργήσουν, ποιες είναι οι ποινές για όσους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την περιουσία τους;
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπάρχει. Με κάτι τέτοιες τουφεκιές στον αέρα απλώς θα περνάει ο καιρός, ώστε να κερδίζεται χρόνος για να προστατευτούν τα κλεμμένα χρήματα σε θυρίδες απίθανων χωρών. Και το πολύ-πολύ να πιάνονται κάποια μικρά ψάρια για τα μάτια του κόσμου.
Αν είναι να ξεκινήσει τέτοιος έλεγχος, θα πρέπει να ξεκινήσει από τους εξής:
* Διευθυντές, συμβούλους και μέλη Διοικητικών Συμβουλίων Α.Ε. και ΕΠΕ
* Εργολάβους δημοσίων έργων και κατασκευαστές
* Το σύνολο των πολιτικών προσώπων στην περίοδο της μεταπολίτευσης
* Όλους όσοι μετέφεραν μεγάλα χρηματικά ποσά εκτός χώρας τα τελευταία 10 χρόνια
* Καναλάρχες και (μεγαλο)δημοσιογράφους
* Στελέχη τραπεζικών ιδρυμάτων και χρηματιστηριακών εταιρειών
* Υψηλόβαθμα στελέχη της δημόσιας διοίκησης (διευθυντές, σύμβουλοι, γενικοί γραμματείς υπουργείων κ.λπ.) και δημόσιους υπαλλήλους σε θέσεις ελέγχου ή σε θέσεις προμηθειών
* Ελεύθερους επαγγελματίες.
Το κριτήριο ενός τέτοιου ελέγχου δεν μπορεί παρά να είναι το εξής ένα: Κάθε αλλαγή της περιουσιακής κατάστασης των φορολογουμένων πρέπει να δικαιολογείται από τα εισοδήματά τους όπως αυτά αποτυπώνονται στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος.
 |
| Ξεχνάμε εύκολα φάτσες από επιχειρηματικά βραβεία.... |
Η εναρκτήρια διαδικασία αυτού του ελέγχου δεν μπορεί παρά να είναι: Με ειδική φορολογική δήλωση οι πολίτες αποτυπώνουν το σύνολο της περιουσίας τους, κινητής ή ακίνητης μορφής, που κατέχουν σε οποιαδήποτε χώρα. Αυτή η φορολογική δήλωση αντικαθιστά οποιαδήποτε υπάρχουσα δήλωση «πόθεν έσχες». Περιουσιακά στοιχεία που δεν δηλώθηκαν και ανακαλύπτονται σε μεταγενέστερο έλεγχο κατάσχονται υπέρ του Δημοσίου.
Απλά πράγματα για όποιον πραγματικά θέλει.
Από την άλλη μεριά όμως, δεν πρέπει να έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι ο έλεγχος του πόθεν έσχες θα απαντήσει στα άμεσα προβλήματα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας και ιδίως στην ανάγκη εξεύρεσης πόρων για την αλλαγή του παραγωγικού και αναπτυξιακού προτύπου της Ελλάδας. Ο έλεγχος πόθεν έσχες θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, ενταγμένη στις τυπικές διαδικασίες του δημόσιου ελεγκτικού έργου με -αναγκαστικά- απροσδιόριστο όφελος. Ο έλεγχος του πόθεν έσχες δεν έχει σχέση με τη ανάγκη φορολόγησης του συσσωρευμένου πλούτου, καθώς η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου δεν έχει, αναγκαστικά, σχέση με την έννοια της δικαιοσύνης, όπως την εκλαμβάνουν όσοι αναφέρονται στον έλεγχο του πόθεν έσχες.
 |
| Αναπαράσταση του Ιερού της Νέμεσις στη Ραμνούντα Αττικής. |
Η φορολόγηση του συσσωρευμένου πλούτου είναι απλώς μια αναγκαιότητα για την επιβίωση και την αναπαραγωγή των εργαζόμενων αυτής της χώρας. Εμπίπτει σε αυτό που ονομάζεται “λόγοι δημοσίου συμφέροντος” και με αυτό το πλαίσιο πρέπει να εφαρμοστεί. Η Γερμανία, π.χ., όταν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δήμευσε το 50% της περιουσίας των Γερμανών με καταθέσεις άνω των 100.000 μάρκων, δεν επικαλέστηκε όρους δικαιοσύνης, αλλά αναγκαιότητας. Το ίδιο πρέπει να συμβεί και στην Ελλάδα.
* Ο Άγγελος Κούρος είναι οικονομολόγος
0 التعليقات:
إرسال تعليق