Επαναδιαπραγμάτευση και παράδοση

Επαναδιαπραγμάτευση και παράδοση

Τα μέτρα που ετοιμάζεται να λάβει η κυβέρνηση προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της τρόικαςπροκαλούν δέος. Πρόκειται για συνέχιση –αλλά με μεγαλύτερη ένταση- της συνταγής που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Δυόμισι σχεδόν χρόνια μετά την είσοδο στο μηχανισμό, είναι σαφές ότι το πρόγραμμα που εφαρμόζεται δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική διάσωση και τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας. Αντί της αναγκαίας αναδιάρθρωσης του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου και του εξορθολογισμού της συνολικής λειτουργίας του ελληνικού κράτους, συνθλίβονται μεθοδικά όλες οι εθνικές δομές. Μετά την εφαρμογή και του νέου πακέτου, η Ελλάδα θα βυθιστεί ακόμα πιο βαθειά στην εξαθλίωση και την απόγνωση. Το νέο Μνημόνιο δεν πρόκειται να «βγει», όπως δεν «βγήκαν» και οι προηγούμενες εκδοχές του.

Αυτά που θα γίνει μεταξύ των άλλων, είναι ένα μεγάλο πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία. Η αξιοποίηση της, η οποία αν είχε γίνει εγκαίρως θα  είχε συμβάλει στην ανάπτυξη και θα μας επέτρεπε να αντιμετωπίσουμε την κρίση με καλύτερες προϋποθέσεις, «σκόνταφτε» στη γραφειοκρατία, την ανικανότητα, την αδιαφορία  και σε κατεστημένα κομματικά, συντεχνιακά ,τοπικά και επιχειρηματικά συμφέροντα. Τώρα με αφορμή την κρίση, ετοιμάζεται ρεσάλτο για την αρπαγή «φιλέτων» του Δημοσίου είτε πρόκειται για οργανισμούς και επιχειρήσεις είτε για ακίνητα.

Αποκρατικοποίηση από αποκρατικοποίηση έχει διαφορά. Άλλο η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, άλλο η πώληση της «κότας με τα χρυσά αυγά» που λέγεται ΟΠΑΠ, ο οποίος αποφέρει κάθε χρόνο έσοδα εκατομμυρίων στο κράτος. Άλλο η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ κι άλλο η παράδοση σε ιδιώτες των υδατίνων πόρων της χώρας. Όσο άτοπο είναι το δόγμα «κράτος παντού και σε όλα», τόσο απεχθής και αντικοινωνική είναι η με αποικιοκρατικούς όρους εκχώρηση σε ιδιώτες κάθε λειτουργίας του Δημοσίου και η καθολική εγκατάλειψη του κοινωνικού και στρατηγικού ρόλου του κράτους.

Εν πάση περιπτώσει, θα μπορούσε να γίνει συζήτηση για το ενδεδειγμένο μείγμα οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής, στην περίπτωση της Ελλάδας όμως, η επιβολή του Μνημονίου από την τρόικα είναι απόλυτη και δεν αφήνει περιθώρια εναλλακτικών.

Κάτι άλλο που θα γίνει-ήδη γίνεται, αλλά θα ενταθεί- είναι η δημοσιονομική επιδείνωση. Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, Η ΎΦΕΣΗ το β΄ τρίμηνο του 2012 έφτασε στο 6,2%- κατά πολύ μεγαλύτερη από τις προβλέψεις των δανειστών. Η μείωση του ΑΕΠ θα οδηγήσει σε αύξηση του ποσοστού του χρέους, παρ΄ όλα αυτά η τρόικα επιμένει στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του ίδιου μοντέλου. Τα νέα μέτρα θα ανακυκλώσουν την ύφεση, θα έχουν ως αποτέλεσμα νέο δημοσιονομικό εκτροχιασμό και η απάντηση των δανειστών θα είναι η απαίτηση για νέα μέτρα.

Ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ κ. Σάββας Ρομπόλης, εκτίμησε ότι με το πακέτο των 11,6 δις ευρώ η ανεργία το 2013 θα ανέλθει στο 28% με 29%και η ύφεση στο 5-5,5% .Στους νέους η ανεργία φτάνει ήδη στο 55%.

1572 The infanticide in Bethlehem, Maerten von Heemskerck, Wien.

Η κυβέρνηση υπό την γερμανική απειλή εξόδου από το ευρώ και εγκλωβισμένη στο πλαίσιο που αποδέχτηκαν πριν από αυτήν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου και ο Ευάγγελος Βενιζέλος- και ο Αντώνης Σαμαράς- ως εταίρος της κυβέρνησης Παπαδήμου- αδυνατεί να σπάσει τον εκβιασμό. Η επαναλαμβανόμενη προειδοποίηση περί διακοπής της χρηματοδότησης και επιστροφής στη δραχμή έχει παραλύσει τις ελληνικές άμυνες. Ο περιορισμός της «συζήτησης» στο λογιστικό πεδίο-«κόψτε μισθούς και συντάξεις»- δεν αφήνει οδό διαφυγής. Αυτός που έχει τα λεφτά επιβάλλει τους όρους.

Το ερώτημα είναι αν είναι δυνατό να τεθεί η διαπραγμάτευση σε ευρύτερη βάση- διπλωματική και γεωπολιτική. Η θέση της Ελλάδας είναι κομβική και καθίσταται σημαντική μετά τις ανακαλύψεις των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και των πιθανολογούμενων σε Αιγαίο και Ιόνιο.

2008 Europe, Jacek Yerka.

Γι΄αυτό με όχημα το Μνημόνιο, γίνεται προσπάθεια να ακυρωθούν οι δυνατότητες της χώρας, που θα της επέτρεπαν να διεκδικήσει και να διαπραγματευτεί θέση και ρόλο στη περιοχή της. Οι δανειστές και οι «εταίροι» έχουν προλάβει την κίνηση και κατακρεουργούν τη χώρα όχι μόνο οικονομικά, αλλά επίσης αμυντικά, δημογραφικά, κοινωνικά, επικοινωνιακά. Ακριβώς για να μην μεταθέσει τη διαπραγμάτευση από το γήπεδο που οι ίδιοι έχουν επιλέξει. Όταν μια κυβέρνηση εξετάζει αν θα κόψει (κι άλλο) τις συντάξεις των 700 ευρώ, είναι προφανές ότι τα περί διαπραγμάτευσης είναι μόνο για να τα λέμε μεταξύ μας. Τι να διαπραγματευτείς όταν η πραγματική ανεργία αγγίζει το 30%, άνθρωποι τρώνε από τα σκουπίδια, παιδιά υποσιτίζονται, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα κατά εκατοντάδες χιλιάδες και τα αεροσκάφη σου καθηλώνονται γιατί δεν έχουν ανταλλακτικά και καύσιμα. Δεν έχεις τίποτα να διαπραγματευτείς. Όταν μπορούσε η Ελλάδα να διαπραγματευτεί, παραδόθηκε. Τώρα οι «εταίροι» απαιτούν και επιβάλλουν. Έτσι εξηγείται ότι και αυτή η κυβέρνηση αποδέχεται τη συστηματική καταστροφή της χώρας  χωρίς να αντιδρά και να την οδηγεί σε προδιαγεγραμμένο τέλος.

ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΕΣ κινήσεις ανήκουν στους Έλληνες πολίτες. Στις εκλογές έκαναν μια επιλογή διαπραγμάτευσης. Εξέλεξαν πρώτο κόμμα τη ΝΔ για να μην βγει η χώρα από το ευρώ, όπως ήταν η απειλή, αλλά και για να επαναδιαπραγματευθεί. Υπέδειξαν κυβέρνηση συνεργασίας και ανέδειξαν αξιωματική αντιπολίτευση το ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια καλή προσπάθεια η οποία δεν απέδωσε. Η ΝΔ υλοποιεί πιο σκληρό Μνημόνιο με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από το ΠΑΣΟΚ, ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να έχει λύσεις ούτε εθνική ατζέντα. Οι δύο «μικροί» κυβερνητικοί εταίροι ,ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ταυτίζονται με την ακολουθούμενη πολιτική και το πολιτικό τους μέλλον είναι άδηλο.

Άρα οι Έλληνες πολίτες είναι αυτοί που καλούνται να λάβουν ξανά αποφάσεις. Αυτοί θα υποστούν πάλι τις συνέπειες της καταστροφής κι αυτοί θα κληθούν να βγάλουν τη χώρα απ’ το αδιέξοδο. Αν ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός αποφασίσει να διαπραγματευτεί και να συγκρουστεί παρά τους δυσμενείς συσχετισμούς, οι Έλληνες θα τον στηρίξουν. Αν δεν μπορέσει η Ιστορία θα τραβήξει το δρόμο της.



1886-91 Julius Victor Berger "DIE HABSBURGER ALS SCHÜTZER DER KÜNSTE"



Και παρά τα όσα σκληρά θα μεσολαβήσουν η χώρα θα σωθεί. Από τους ίδιους τους Έλληνες, οι οποίοι θα αναδείξουν νέες προσωπικότητες και δυνάμεις.Η σωτηρία, βέβαια, δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση. Η ελευθερία προϋποθέτει αγώνα. Η διατήρησή της ακόμα μεγαλύτερο.

Στρυμών

Το άρθρο είναι από σελ 7 , στήλη Στίγμα του περιοδικού Επίκαιρα τεύχος  148^ο.