Η μεγάλη ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας
Του ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ
Μπορεί ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου να διαβάζεται ως τετριμμένα υπερβολικός σε μια περίπτωση μεταβίβασης δημόσιας τράπεζας σε ιδιωτική. Όμως η περίπτωση του διαχωρισμού της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και μεταβίβαση του «υγιούς» της κομματιού στην Τράπεζα Πειραιώς είναι τόσο σκανδαλώδης και οι όροι της τόσο προνομιακοί για την Τράπεζα Πειραιώς, που ο τίτλος αυτός περιγράφει πολύ ψύχραιμα και κυριολεκτικά την εξέλιξη των πραγμάτων από το βράδυ της Παρασκευής.
Το ξεπούλημα της Αγροτικής περιλαμβάνει πολλές πτυχές -εξίσου οδυνηρές- για τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας και την ελληνική οικονομία, στις οποίες κάποιος θα μπορούσε να επικεντρωθεί. Για παράδειγμα, η Τράπεζα αυτή αποτελούσε κομβικό εργαλείο για τη χάραξη πολιτικής και τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα, ενώ παράλληλα, ως βασικός δανειστής του αγροτικού πληθυσμού, έχει υποθηκευμένο με ευνοϊκούς όρους μεγάλο ποσοστό της αγροτικής γης. Η εκχώρησή της στην Πειραιώς ισοδυναμεί με απεμπόληση της παρέμβασης στη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα από την πλευρά του Δημοσίου, σε μια περίοδο ύφεσης που η πρωτογενής παραγωγή θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα, ενώ παράλληλα θέτει σε κίνδυνο τους δανειολήπτες, είτε είναι αγροτικά νοικοκυριά είτε μικρομεσαίες αγροτικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί. Από την άλλη, η μεταβίβαση των θυγατρικών της Αγροτικής (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, "Δωδώνη", ΣΕΚΑΠ κ.λπ.) στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της «κακής» τράπεζας, προκαλεί πλήγμα στην ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών στην περιφέρεια (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη) που ήδη χειμάζονται από την ύφεση. Αντίστοιχα, οδυνηρές είναι οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους της Αγροτικής, αφού οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που έχουν υπογραφεί δεν ισχύουν πλέον και θα πρέπει να ετοιμάζονται για νέες συμβάσεις, με περικοπές μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Όμως το μεγάλο σκάνδαλο είναι αλλού: στους όρους με τους οποίους αξιοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) υπέρ της Πειραιώς. Οι όροι αυτοί δεν έχουν γίνει επισήμως γνωστοί από την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι που από μόνο του ενισχύει την αδιαφάνεια και τις υποψίες. Παρ' όλα αυτά έχουν διαρρεύσει πληροφορίες, που αποκαλύπτουν το μέγεθος του σκανδάλου.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα Πειραιώς από την «καλή» Αγροτική αποκτά παθητικό (καταθέσεις κ.τ.λ.) ύψους 21,4 δισ. και ενεργητικό (δάνεια, πάγια κ.τ.λ.) ύψους 14,7 δισ. Το κενό για να ισοσκελιστεί ο ισολογισμός τής υπό μεταβίβαση τράπεζας, ύψους 6,7 δισ., θα χορηγηθεί από το ΤΧΣ. Παράλληλα, το ΤΧΣ θα χορηγήσει 500 εκατ. στη νέα τράπεζα για να πιάσει τους στόχους κεφαλαιακής επάρκειας (8%), ενώ παράλληλα, από το πρώτο στάδιο ανακεφαλαιοποίησης, η Πειραιώς είχε λάβει από το ΤΧΣ 4,7 δισ. ευρώ για να καλύψει αυτόν το στόχο. Επειδή όμως ο στόχος κεφαλαιακής επάρκειας (tier 1) από τη Βασιλεία 2 είναι 10%, το νέο σχήμα θα χρειαστεί επιπλέον 1,2 δισ. ευρώ από το ΤΧΣ. Συνολικά δηλαδή το ΤΧΣ θα έχει χρηματοδοτήσει το νέο σχήμα με ένα ποσό που θα προσεγγίζει τα 13 δισ.!
Αντίστοιχα, η Τράπεζα Πειραιώς, για να εξαγοράσει μια δημόσια Τράπεζα όπως η Αγροτική, και να διαμορφώσει ένα νέο σχήμα με 1.230 καταστήματα και δραστηριότητα σε 9 χώρες εκτός Ελλάδας, θα καταβάλει μόνο 95 εκατ. ευρώ!
Για να το θέσουμε απλά: Η Τράπεζα Πειραιώς αρχικά χρηματοδοτείται από το Δημόσιο με 4,7 δισ. -μέσω ΤΧΣ- για να διατηρηθεί στη ζωή και μετέπειτα επιδοτείται με ένα ποσό που ξεπερνά τα 8 δισ. για να εξαγοράσει μια μεγάλη δημόσια τράπεζα, καταβάλλοντας 95 εκατ. ευρώ! Και όλα αυτά σε περίοδο δημοσιονομικής λιτότητας.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αν το ΤΧΣ είχε ανακεφαλαιοποιήσει την Αγροτική, θα έπρεπε να της χορηγήσει λίγο λιγότερα από 4 δισ. εξαιτίας των ζημιών που υπέστη από το PSI. Δηλαδή συνολικά στις δύο τράπεζες θα κατέβαλε 8,7 δισ. (4 για την Αγροτική και 4,7 δισ. για την Πειραιώς), ενώ εξαιτίας της μεταβίβασης καταβάλει 13 δισ.!
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιος πληρώνει τον κ. Σάλλα, το ΤΧΣ δανείζεται μεν από τον EFSF, όμως το δάνειο αυτό προστίθεται στο ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο πληρώνεται από τις συνεχείς θυσίες των φορολογουμένων.
Αν τα παραπάνω δεν στοιχειοθετούν ληστεία, τότε τι ακριβώς στοιχειοθετούν;
Μπορεί ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου να διαβάζεται ως τετριμμένα υπερβολικός σε μια περίπτωση μεταβίβασης δημόσιας τράπεζας σε ιδιωτική. Όμως η περίπτωση του διαχωρισμού της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και μεταβίβαση του «υγιούς» της κομματιού στην Τράπεζα Πειραιώς είναι τόσο σκανδαλώδης και οι όροι της τόσο προνομιακοί για την Τράπεζα Πειραιώς, που ο τίτλος αυτός περιγράφει πολύ ψύχραιμα και κυριολεκτικά την εξέλιξη των πραγμάτων από το βράδυ της Παρασκευής.
Το ξεπούλημα της Αγροτικής περιλαμβάνει πολλές πτυχές -εξίσου οδυνηρές- για τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας και την ελληνική οικονομία, στις οποίες κάποιος θα μπορούσε να επικεντρωθεί. Για παράδειγμα, η Τράπεζα αυτή αποτελούσε κομβικό εργαλείο για τη χάραξη πολιτικής και τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα, ενώ παράλληλα, ως βασικός δανειστής του αγροτικού πληθυσμού, έχει υποθηκευμένο με ευνοϊκούς όρους μεγάλο ποσοστό της αγροτικής γης. Η εκχώρησή της στην Πειραιώς ισοδυναμεί με απεμπόληση της παρέμβασης στη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα από την πλευρά του Δημοσίου, σε μια περίοδο ύφεσης που η πρωτογενής παραγωγή θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα, ενώ παράλληλα θέτει σε κίνδυνο τους δανειολήπτες, είτε είναι αγροτικά νοικοκυριά είτε μικρομεσαίες αγροτικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί. Από την άλλη, η μεταβίβαση των θυγατρικών της Αγροτικής (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, "Δωδώνη", ΣΕΚΑΠ κ.λπ.) στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της «κακής» τράπεζας, προκαλεί πλήγμα στην ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών στην περιφέρεια (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη) που ήδη χειμάζονται από την ύφεση. Αντίστοιχα, οδυνηρές είναι οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους της Αγροτικής, αφού οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που έχουν υπογραφεί δεν ισχύουν πλέον και θα πρέπει να ετοιμάζονται για νέες συμβάσεις, με περικοπές μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Όμως το μεγάλο σκάνδαλο είναι αλλού: στους όρους με τους οποίους αξιοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) υπέρ της Πειραιώς. Οι όροι αυτοί δεν έχουν γίνει επισήμως γνωστοί από την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι που από μόνο του ενισχύει την αδιαφάνεια και τις υποψίες. Παρ' όλα αυτά έχουν διαρρεύσει πληροφορίες, που αποκαλύπτουν το μέγεθος του σκανδάλου.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα Πειραιώς από την «καλή» Αγροτική αποκτά παθητικό (καταθέσεις κ.τ.λ.) ύψους 21,4 δισ. και ενεργητικό (δάνεια, πάγια κ.τ.λ.) ύψους 14,7 δισ. Το κενό για να ισοσκελιστεί ο ισολογισμός τής υπό μεταβίβαση τράπεζας, ύψους 6,7 δισ., θα χορηγηθεί από το ΤΧΣ. Παράλληλα, το ΤΧΣ θα χορηγήσει 500 εκατ. στη νέα τράπεζα για να πιάσει τους στόχους κεφαλαιακής επάρκειας (8%), ενώ παράλληλα, από το πρώτο στάδιο ανακεφαλαιοποίησης, η Πειραιώς είχε λάβει από το ΤΧΣ 4,7 δισ. ευρώ για να καλύψει αυτόν το στόχο. Επειδή όμως ο στόχος κεφαλαιακής επάρκειας (tier 1) από τη Βασιλεία 2 είναι 10%, το νέο σχήμα θα χρειαστεί επιπλέον 1,2 δισ. ευρώ από το ΤΧΣ. Συνολικά δηλαδή το ΤΧΣ θα έχει χρηματοδοτήσει το νέο σχήμα με ένα ποσό που θα προσεγγίζει τα 13 δισ.!
Αντίστοιχα, η Τράπεζα Πειραιώς, για να εξαγοράσει μια δημόσια Τράπεζα όπως η Αγροτική, και να διαμορφώσει ένα νέο σχήμα με 1.230 καταστήματα και δραστηριότητα σε 9 χώρες εκτός Ελλάδας, θα καταβάλει μόνο 95 εκατ. ευρώ!
Για να το θέσουμε απλά: Η Τράπεζα Πειραιώς αρχικά χρηματοδοτείται από το Δημόσιο με 4,7 δισ. -μέσω ΤΧΣ- για να διατηρηθεί στη ζωή και μετέπειτα επιδοτείται με ένα ποσό που ξεπερνά τα 8 δισ. για να εξαγοράσει μια μεγάλη δημόσια τράπεζα, καταβάλλοντας 95 εκατ. ευρώ! Και όλα αυτά σε περίοδο δημοσιονομικής λιτότητας.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αν το ΤΧΣ είχε ανακεφαλαιοποιήσει την Αγροτική, θα έπρεπε να της χορηγήσει λίγο λιγότερα από 4 δισ. εξαιτίας των ζημιών που υπέστη από το PSI. Δηλαδή συνολικά στις δύο τράπεζες θα κατέβαλε 8,7 δισ. (4 για την Αγροτική και 4,7 δισ. για την Πειραιώς), ενώ εξαιτίας της μεταβίβασης καταβάλει 13 δισ.!
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιος πληρώνει τον κ. Σάλλα, το ΤΧΣ δανείζεται μεν από τον EFSF, όμως το δάνειο αυτό προστίθεται στο ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο πληρώνεται από τις συνεχείς θυσίες των φορολογουμένων.
Αν τα παραπάνω δεν στοιχειοθετούν ληστεία, τότε τι ακριβώς στοιχειοθετούν;
0 التعليقات:
إرسال تعليق