Το χρονικό ενός μοναχικού αγώνα… Του Δημήτρη Γαρούφα* [1]Τον Ιούνιο του 2007 -αν θυμάμαι καλά- με επισκέφτηκαν στο γραφείο μου στον Δικηγορικό Σύλλογο συνάδελφοι που διέμεναν σε περιφερειακούς δήμους της Θεσσαλονίκης και μου ανέφεραν ότι εκτάσεις που ανήκαν στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου με κάποιο περίεργο τρόπο περιήλθαν στην κυριότητα της μονής Βατοπεδίου, η οποία τις εκποιεί σε τρίτους.
Μίλησα και με δυο-τρεις δημάρχους, οι οποίοι μου επιβεβαίωσαν τα ανωτέρω. Οι συνάδελφοι μου ανέφεραν ότι, πριν έρθουν στον Δικηγορικό Σύλλογο, είχαν συνομιλήσει με εκπροσώπους των κατεξοχήν αρμοδίων θεσμικών φορέων της πόλης, οι οποίοι απέφυγαν να ασχοληθούν,
γιατί “ήταν ζήτημα που καίει και δύσκολο να τα βάλει κάποιος με μοναστήρια”. Με τη βοήθεια των συναδέλφων έκανα μια πρόχειρη έρευνα και βρήκα ότι σχεδόν όλα τα οικόπεδα του δημοσίου στους δήμους Θέρμης, Μίκρας, Θερμαϊκού, Πανοράματος και Ωραιοκάστρου με αθόρυβες διαδικασίες είχαν δοθεί στη μονή Βατοπεδίου σε αντάλλαγμα για τη λίμνη Βιστωνίδα. Σύμφωνα με το άρθρο 199 του κώδικα περί δικηγόρων οι δικηγορικοί σύλλογοι έχουν αρμοδιότητα να εκφέρουν γνώμη και για όλα τα μεγάλα εθνικά και κοινωνικά θέματα. Επειδή θεώρησα το θέμα μείζονος σημασίας το εισήγαγα σε συνεδρίαση του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου, εκτός ημερησίας διάταξης, διανέμοντας στα μέλη και ό,τι υλικό μου είχαν προσκομίσει οι συνάδελφοι. Μετά από συζήτηση τριών ωρών καταλήξαμε στην έκδοση ψηφίσματος με το οποίο καταγγέλλαμε την άκριτη υιοθέτηση γνωμοδοτήσεων του γνωμοδοτικού συμβουλίου δημοσίων κτημάτων, με τις οποίες αναγνωρίστηκε κυριότητα της μονής Βατοπεδίου στη λίμνη Βιστωνίδα και έγινε ανταλλαγή αυτής με ακίνητα των οποίων η προσδιορισθείσα αξία ήταν πολύ μικρότερη από την πραγματική. 
Καταγγείλαμε την αδιαφανή διαδικασία, την άκρα μυστικότητα, χαρακτηρίσαμε λάθος το γεγονός ότι στη σημερινή εποχή έρχεται η μονή να διεκδικεί με βυζαντινά χρυσόβουλα εκτάσεις που έχουν δοθεί σε ακτήμονες κτλ. ενώ αναγγέλλαμε και απόφαση για διοργάνωση σύσκεψης των δημάρχων για ενημέρωση και χάραξη στρατηγικής του αγώνα. Η δημοσίευση του ψηφίσματος προκάλεσε σάλο και διαμαρτυρίες της μονής, που αμφισβητούσε την αρμοδιότητά μας να ασχοληθούμε με το θέμα. Κάποιοι προσπαθούσαν να με αποθαρρύνουν λέγοντάς μου ότι η πρωτοβουλία μου θα έχει κόστος για μένα, αλλά ξέρανε ότι, εκ χαρακτήρας, αν πιστεύω ότι κάτι είναι σωστό και δίκαιο, τότε είμαι ασυμβίβαστος και αγωνίζομαι μέχρις εσχάτων με οποιοδήποτε κόστος. Συγκάλεσα τη σύσκεψη δημάρχων (υπάρχουν πρακτικά από τη σύσκεψη) κι εκεί οι παριστάμενοι δήμαρχοι οι εκπρόσωποι αυτών Ωραιοκάστρου, Πανοράματος, Θέρμης, Μίκρας, Θερμαϊκού επαίνεσαν την πρωτοβουλία μας και καταγράψαμε το μέγεθος του προβλήματος που ήταν μεγαλύτερο από ό,τι φανταζόμασταν. Αποδείχθηκε ότι εκατοντάδες οικόπεδα και εκατοντάδες ή χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης περιήλθαν στην κυριότητα της μονής από την ΚΕΔ (μεταξύ αυτών η έκταση που θα δινόταν στο δήμο Μίκρας για να δώσει δημοτική έκταση να γίνει το Παιδιατρικό νοσοκομείο, τμήμα της έκτασης που προοριζόταν για επέκταση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας στο δήμο Θερμαϊκού κτλ.). Διακηρύξαμε ότι οι εκτάσεις αυτές πρέπει μείνουν στο δημόσιο και εν συνεχεία να περιέλθουν στους δήμους για να χρησιμοποιηθούν μελλοντικά ως χώροι πρασίνου, για σχολεία, πολιτιστικές χρήσεις κτλ. Αποφασίσαμε επίσης τη συγκρότηση ομάδας νομικών που θα βοηθούσε τους δημάρχους στη διεκδίκηση των εκτάσεων και επανάληψη της σύσκεψης. Μετά από αυτή τη δημοσιότητα ο νομικός σύμβουλος της μονής μας ζήτησε να σταματήσουμε με την υπόσχεση όλα τα συμβόλαια μεταβίβασης κτημάτων από ΚΕΔ στη μονή Βατοπεδίου θα ακυρωθούν και θα περιέλθουν οι εκτάσεις πάλι στην ΚΕΔ, και ότι η μονή πλέον αντί των εκτάσεων αυτών θα έπαιρνε αστικά ακίνητα στην Αθήνα. 
Συνεχίσαμε τις συσκέψεις μέχρι να δούμε αν υλοποιούνται όσα είπαν οι εκπρόσωποι της μονής Βατοπεδίου κι έτσι στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2007 οι δήμαρχοι μας ευχαρίστησαν, μας δήλωσαν ότι λόγω του αγώνα μας διασώθηκαν αυτές οι εκτάσεις κι ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα μέσω ΤΕΔΚ κι αν υπάρξουν νομικά θέματα θα μας ξαναζητήσουν βοήθεια. Εκείνο το τρίμηνο επικοινώνησαν μαζί μου αρκετοί φορείς της κρατικής εξουσίας, βουλευτές από όλα τα κόμματα κτλ. για να με συγχαρούν και να μου αποκαλύψουν στοιχεία της υπόθεσης, τα οποία οι ίδιοι φοβούνταν να φέρουν στη δημοσιότητα με τον ισχυρισμό ότι, αν μαθευτεί ότι μίλησαν, θα υπάρχει κόστος για αυτούς… Είμαι περήφανος γιατί υπό την προεδρία μου ο Δικηγορικός Σύλλογος πήρε μια πρωτοβουλία που συνέβαλε στο να διασωθούν εκατοντάδες οικόπεδα και άλλες εκτάσεις του δημοσίου στο νομό Θεσσαλονίκης, τα οποία στο μέλλον θα μπορούν να περιέλθουν στους δήμους και να χρησιμοποιηθούν για χρήσεις που θα αναβαθμίζουν το 
επίπεδο ζωής των πολιτών. Παράλληλα θέλω να παρατηρήσω ότι εκείνη την εποχή κάναμε ένα μοναχικό αγώνα και δίπλα μας υπήρχε μια περίεργη σιωπή των θεσμικών φορέων της πόλης και του νομού που κατ εξοχήν είχαν αρμοδιότητα να μιλήσουν για το θέμα… Για αυτό βρέθηκε ο Δικηγορικός Σύλλογος να συντονίζει αγώνα πέντε δήμων και για αυτό το μόνο ψήφισμα διαμαρτυρίας (πέραν των εγγράφων των δήμων) είναι το ψήφισμα του ΔΣΘ.
Βεβαίως ήξερα ότι και για μένα αυτή η πρωτοβουλία θα είχε κόστος. Πιστεύω όμως ότι στη ζωή το βασικό είναι να μπορεί κάποιος να κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη, να μην προδίδει τις αρχές του, να μπορεί να κρατά πάντα ψηλά τη σημαία των ιδανικών. Είμαι περήφανος για αυτά που κάναμε για αυτό το θέμα εκείνη την εποχή ως ΔΣΘ και χαίρομαι που η δικαιοσύνη -έστω και με καθυστέρηση- επελήφθη του θέματος για να φωτίσει κάποιες τουλάχιστον πτυχές της υπόθεσης.* Ο Δημήτρης Γαρούφας ήταν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης την περίοδο 2005-2008.
[1] http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=24389
Το κείμενο έχει δημοσιευθεί 15-9-2008 στη Μακεδονία.
Σχετικά
0 التعليقات:
إرسال تعليق