Σκέψεις για την Αθήνα,
Εν Δήμω συνταλαίπωροι,
Εδώ και μερικές δεκαετίες, η Αθήνα, σαν ζωτικός χώρος, καταρρέει αισθητικά, οικολογικά, πολεοδομικά και κοινωνικά, μέσα σ’ ένα όργιο ανομημάτων που, σε τελευταία ανάλυση, γίνονται επ ωφελεία των πετρελαϊκών και κατασκευαστικών επιχειρήσεων, των αυτοκινητοβιομηχανιών, των τραπεζών, και όχι μόνο. Αυτή η κατάρρευση δείχνει ως μη αναστρέψιμη, κατατείνουσα σ’ ένα αναπόφευκτο "μπινγκμπάνγκ" τελικού (και τυφλού) αλληλοσπαραγμού.
Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών της Αθήνας δεν πάει κόντρα σ’ αυτό το ρεύμα γιατί αυτή η ίδια πλειοψηφία είναι το ρεύμα. Μασουλάει το μαντζούνι της «κοινωνικής καταξίωσης» και δανείζεται από τις Τράπεζες για να καταναλώσει. Μόνο στην Αθήνα κυκλοφορούν δύο εκατομμύρια, διακόσιες χιλιάδες (2.200.000) αυτοκίνητα, χώρια τα δίκυκλα, και για κάθε εκατό (100) καινούργια που μπαίνουν στην κυκλοφορία, αποσύρονται αναλογικά μόλις τα δώδεκα (12). Αυτό σημαίνει πως, για την ώρα, κάθε όχημα αναλογεί σε 1,8 κατοίκους! Αλλά, από ένα σημείο και πέρα αρχίζει, έχει αρχίσει, ένας αδιέξοδος εμφύλιος: οριζοντίως για μια θέση στάθμευσης στο δρόμο, ή στο πεζοδρόμιο, και καθέτως για μια «θέση στον ήλιο» της κοινωνικής προβολής. Όσο για τα ΚΤΕΟ ο κόσμος το 'χει τούμπανο: με μια μίζα των 100 ευρώ «νομιμοποιείς» οποιοδήποτε ρυπογόνο σαράβαλο.
Ανάλογο μιζαδόρικο αίσχος συντελείται και με το «ευαγές ίδρυμα» γνωστό ως Πολεοδομία.
Εννιά στις δέκα, περίπου, οικοδομές είναι παράτυπες και παράνομες. Είναι πολύ σπάνιο να καταγγελθεί μια πολεοδομική παράβαση, είτε γιατί επικρατεί μια συναντίληψη ωχαδερφισμού στη γειτονιά, είτε γιατί το πλέγμα της συνενοχής είναι (ακόμη και ψυχολογικά) διάχυτο. Αν, όμως, καταγγελθεί μια πολεοδομική παράβαση, θα πάει η πολεοδομία να ελέγξει, θα προτείνει κάποιες ψευτοαλλαγές στο παράνομο οικοδόμημα, θα εφαρμοστεί ο εθνικός θεσμός που χυδαϊστί αποκαλείται λάδωμα και.. ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι μπορούμε να διεκδικούμε τον χαρακτηρισμό μιας από τις πιο άσχημες και απάνθρωπες πόλεις του (λεγόμενου) πολιτισμένου κόσμου.
Το πρόβλημα με τον κωδικό «Αθήνα» είναι, για τους παραπάνω λόγους, κοινωνικό και πολιτικό κυρίως, παρά στενά δημοτικό.
Φιλοδοξώντας σε μια μικρή συμβολή στον τομέα των προτάσεων θα επιχειρήσω να συνοψίσω μερικές. Τις έτσι κι αλλιώς αυτονόητες:
* Πραγματική και όχι μαϊμού απαγόρευση της κυκλοφορίας ιδιωτικών αυτοκινήτων στον μικρό δακτύλιο για όλες (και τις 365) μέρες του χρόνου. Εξαιρουμένων των οχημάτων των κατοίκων του δακτυλίου, εκείνων της τροφοδοσίας, των δημόσιων υπηρεσιών, των νοσοκομειακών και ιατρικών οχημάτων.
* Εφαρμογή γενικού δημοτικού τέλους για την στάθμευση ιδιωτικών αυτοκινήτων σ' όλο το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου της Αθήνας, εκτός, φυσικά, των ιδιωτικών χώρων (γκαράζ, ιδιωτικά οικόπεδα, ακάλυπτους κλπ) και περιοχών χαρακτηρισμένων ως «ελεύθερων».
* Μόνιμη προτεραιότητα στο δικαίωμα στάθμευσης μπροστά στις προσόψεις κατοικιών και εργασιακών χώρων, (έναντι πάγιου δημοτικού τέλους) σε σημασμένη θέση, πρέπει να έχουν τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι των κτηρίων αυτών όσο και οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων της συγκεκριμένης πρόσοψης κατ' αναλογία χώρου-ατόμων.
* Γερανός, εκτοπισμός και τσουχτερό πρόστιμο για τα οχήματα (πλην νοσοκομειακών και άλλων χαρακτηρισμένων ως άμεσης κοινωνικής ανάγκης, εννοείται) που σταθμεύουν πάνω σε πεζοδρόμια, μπροστά σε πρόσβαση αναπηρικού αμαξιδίου και, γενικώς, σε λιγότερα των πέντε μέτρων από την κορυφή της πραγματικής ή νοητής γωνίας του κάθε δρόμου.
* Εκτεταμένη πεζοδρόμηση σε πολλές, και κυρίως παλιές, περιοχές ιδιοκατοίκησης (με
καθόλου ή λίγες λιανικές επιχειρήσεις) και, βεβαίως, σημασμένη προτεραιότητα στάθμευσης στους μόνιμους κατοίκους της περιοχής.
* Επέκταση της ενοποίησης και ενιαιοποίησης των αρχαιολογικών χώρων και χρήση ιππήλατων αμαξών και βαγονέτων για τη διακίνηση περιηγητών.
* Έλεγχος νομιμότητας όλων των αδειών οικοδόμησης (κυρίως σε ότι αφορά το συντελεστή κάλυψης και του ύψους της οικοδομής) ξεκινώντας από «σήμερα» και πηγαίνοντας προς τα πίσω. Πρόστιμα στους υπεύθυνους των παραβάσεων και κατεδάφιση (με έξοδα του παραβάτη) κάθε κτίσματος που υπερβαίνει το νόμιμο ύψος. Έλεγχος από ειδική επιτροπή «αδιάφθορων» της εφαρμογής του πολεοδομικού κανονισμού.
*Αναθεώρηση της ισχύουσας πολεοδομικής νομοθεσίας με σκοπό τη διεύρυνση του ακάλυπτου χώρου των οικοδομών και τη μείωση κατά έναν (τουλάχιστον) όροφο του ισχύοντος ύψους. Να πριμοδοτείται το κεραμίδι και γενικώς εκείνα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που αποπνέουν μια πολιτισμική - αισθητική συνέχεια των καλύτερων ημερών της ιστορικής αθηναϊκής φυσιογνωμίας.
* Πλακόστρωση και πεζοδρόμηση του οδικού δικτύου των περιοχών αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Απαγόρευση στάθμευσης ιδιωτικών αυτοκινήτων στο όρια των αρχαιολογικών χώρων προκειμένου να διευκολυνθεί η πρόσβαση των επισκεπτών
* Αύξηση της δεντροφύτευσης όσο και του χαμηλού πράσινου, και (υλική) ενθάρρυνση φύτευσης χαμηλών φυτών σε ταράτσες.
* Δωρεάν, εικοσιτετράωρη, συνεχούς ροής, λειτουργία όλων των μέσων μαζικής συγκοινωνίας.
* Ενθάρρυνση της χρήσης ποδηλάτου.
Ελπίζοντας ότι συμβάλλω σ’ έναν δημιουργικό διάλογο,
Κώστας Ζυρίνης
Εν Δήμω συνταλαίπωροι,
Εδώ και μερικές δεκαετίες, η Αθήνα, σαν ζωτικός χώρος, καταρρέει αισθητικά, οικολογικά, πολεοδομικά και κοινωνικά, μέσα σ’ ένα όργιο ανομημάτων που, σε τελευταία ανάλυση, γίνονται επ ωφελεία των πετρελαϊκών και κατασκευαστικών επιχειρήσεων, των αυτοκινητοβιομηχανιών, των τραπεζών, και όχι μόνο. Αυτή η κατάρρευση δείχνει ως μη αναστρέψιμη, κατατείνουσα σ’ ένα αναπόφευκτο "μπινγκμπάνγκ" τελικού (και τυφλού) αλληλοσπαραγμού.
Η συντριπτική πλειοψηφία των δημοτών της Αθήνας δεν πάει κόντρα σ’ αυτό το ρεύμα γιατί αυτή η ίδια πλειοψηφία είναι το ρεύμα. Μασουλάει το μαντζούνι της «κοινωνικής καταξίωσης» και δανείζεται από τις Τράπεζες για να καταναλώσει. Μόνο στην Αθήνα κυκλοφορούν δύο εκατομμύρια, διακόσιες χιλιάδες (2.200.000) αυτοκίνητα, χώρια τα δίκυκλα, και για κάθε εκατό (100) καινούργια που μπαίνουν στην κυκλοφορία, αποσύρονται αναλογικά μόλις τα δώδεκα (12). Αυτό σημαίνει πως, για την ώρα, κάθε όχημα αναλογεί σε 1,8 κατοίκους! Αλλά, από ένα σημείο και πέρα αρχίζει, έχει αρχίσει, ένας αδιέξοδος εμφύλιος: οριζοντίως για μια θέση στάθμευσης στο δρόμο, ή στο πεζοδρόμιο, και καθέτως για μια «θέση στον ήλιο» της κοινωνικής προβολής. Όσο για τα ΚΤΕΟ ο κόσμος το 'χει τούμπανο: με μια μίζα των 100 ευρώ «νομιμοποιείς» οποιοδήποτε ρυπογόνο σαράβαλο.
Ανάλογο μιζαδόρικο αίσχος συντελείται και με το «ευαγές ίδρυμα» γνωστό ως Πολεοδομία.
Εννιά στις δέκα, περίπου, οικοδομές είναι παράτυπες και παράνομες. Είναι πολύ σπάνιο να καταγγελθεί μια πολεοδομική παράβαση, είτε γιατί επικρατεί μια συναντίληψη ωχαδερφισμού στη γειτονιά, είτε γιατί το πλέγμα της συνενοχής είναι (ακόμη και ψυχολογικά) διάχυτο. Αν, όμως, καταγγελθεί μια πολεοδομική παράβαση, θα πάει η πολεοδομία να ελέγξει, θα προτείνει κάποιες ψευτοαλλαγές στο παράνομο οικοδόμημα, θα εφαρμοστεί ο εθνικός θεσμός που χυδαϊστί αποκαλείται λάδωμα και.. ούτε γάτα ούτε ζημιά. Έτσι μπορούμε να διεκδικούμε τον χαρακτηρισμό μιας από τις πιο άσχημες και απάνθρωπες πόλεις του (λεγόμενου) πολιτισμένου κόσμου.Το πρόβλημα με τον κωδικό «Αθήνα» είναι, για τους παραπάνω λόγους, κοινωνικό και πολιτικό κυρίως, παρά στενά δημοτικό.
Φιλοδοξώντας σε μια μικρή συμβολή στον τομέα των προτάσεων θα επιχειρήσω να συνοψίσω μερικές. Τις έτσι κι αλλιώς αυτονόητες:
* Πραγματική και όχι μαϊμού απαγόρευση της κυκλοφορίας ιδιωτικών αυτοκινήτων στον μικρό δακτύλιο για όλες (και τις 365) μέρες του χρόνου. Εξαιρουμένων των οχημάτων των κατοίκων του δακτυλίου, εκείνων της τροφοδοσίας, των δημόσιων υπηρεσιών, των νοσοκομειακών και ιατρικών οχημάτων.
* Εφαρμογή γενικού δημοτικού τέλους για την στάθμευση ιδιωτικών αυτοκινήτων σ' όλο το πολεοδομικό συγκρότημα του Δήμου της Αθήνας, εκτός, φυσικά, των ιδιωτικών χώρων (γκαράζ, ιδιωτικά οικόπεδα, ακάλυπτους κλπ) και περιοχών χαρακτηρισμένων ως «ελεύθερων».
* Μόνιμη προτεραιότητα στο δικαίωμα στάθμευσης μπροστά στις προσόψεις κατοικιών και εργασιακών χώρων, (έναντι πάγιου δημοτικού τέλους) σε σημασμένη θέση, πρέπει να έχουν τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι των κτηρίων αυτών όσο και οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων της συγκεκριμένης πρόσοψης κατ' αναλογία χώρου-ατόμων.
* Γερανός, εκτοπισμός και τσουχτερό πρόστιμο για τα οχήματα (πλην νοσοκομειακών και άλλων χαρακτηρισμένων ως άμεσης κοινωνικής ανάγκης, εννοείται) που σταθμεύουν πάνω σε πεζοδρόμια, μπροστά σε πρόσβαση αναπηρικού αμαξιδίου και, γενικώς, σε λιγότερα των πέντε μέτρων από την κορυφή της πραγματικής ή νοητής γωνίας του κάθε δρόμου.
* Εκτεταμένη πεζοδρόμηση σε πολλές, και κυρίως παλιές, περιοχές ιδιοκατοίκησης (με
καθόλου ή λίγες λιανικές επιχειρήσεις) και, βεβαίως, σημασμένη προτεραιότητα στάθμευσης στους μόνιμους κατοίκους της περιοχής.* Επέκταση της ενοποίησης και ενιαιοποίησης των αρχαιολογικών χώρων και χρήση ιππήλατων αμαξών και βαγονέτων για τη διακίνηση περιηγητών.
* Έλεγχος νομιμότητας όλων των αδειών οικοδόμησης (κυρίως σε ότι αφορά το συντελεστή κάλυψης και του ύψους της οικοδομής) ξεκινώντας από «σήμερα» και πηγαίνοντας προς τα πίσω. Πρόστιμα στους υπεύθυνους των παραβάσεων και κατεδάφιση (με έξοδα του παραβάτη) κάθε κτίσματος που υπερβαίνει το νόμιμο ύψος. Έλεγχος από ειδική επιτροπή «αδιάφθορων» της εφαρμογής του πολεοδομικού κανονισμού.
*Αναθεώρηση της ισχύουσας πολεοδομικής νομοθεσίας με σκοπό τη διεύρυνση του ακάλυπτου χώρου των οικοδομών και τη μείωση κατά έναν (τουλάχιστον) όροφο του ισχύοντος ύψους. Να πριμοδοτείται το κεραμίδι και γενικώς εκείνα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που αποπνέουν μια πολιτισμική - αισθητική συνέχεια των καλύτερων ημερών της ιστορικής αθηναϊκής φυσιογνωμίας.
* Πλακόστρωση και πεζοδρόμηση του οδικού δικτύου των περιοχών αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Απαγόρευση στάθμευσης ιδιωτικών αυτοκινήτων στο όρια των αρχαιολογικών χώρων προκειμένου να διευκολυνθεί η πρόσβαση των επισκεπτών
* Αύξηση της δεντροφύτευσης όσο και του χαμηλού πράσινου, και (υλική) ενθάρρυνση φύτευσης χαμηλών φυτών σε ταράτσες.
* Δωρεάν, εικοσιτετράωρη, συνεχούς ροής, λειτουργία όλων των μέσων μαζικής συγκοινωνίας.
* Ενθάρρυνση της χρήσης ποδηλάτου.
Ελπίζοντας ότι συμβάλλω σ’ έναν δημιουργικό διάλογο,
Κώστας Ζυρίνης
0 التعليقات:
إرسال تعليق