Για μια κοινωνικότητα στη θέση της βαρβαρότητας
Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη*
Η Ελλάδα, με τις εκλογές της 6ης Μαΐου, βρίσκεται στο σταυροδρόμι του πολιτικού και οικονομικού της μέλλοντος. Από το αποτέλεσμά τους εξαρτάται εν πολλοίς ποια θα είναι η μορφή της κοινωνίας της τα επόμενα πολλά χρόνια. Επειδή το πρόβλημα της χώρας μοιάζει να είναι οικονομικό, ενώ πραγματικά είναι βαθύτατα πολιτικό και κοινωνικό.
Η ελληνική κοινωνία ζει σε μια εκτεταμένη διαφθορά. Είτε αυτή είναι διαφθορά ηθελημένη από κυκλώματα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είτε είναι κατ' ανάγκην, για να αντιμετωπιστεί το ληστρικό και αντικοινωνικό κρατικό σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας, που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τον εαυτό του και όχι το κοινωνικό σύνολο, πρέπει να διαλυθεί. Και στη θέση του να οικοδομηθεί ένας άλλος, που να εργάζεται πρωτίστως για τον πολίτη.
Ο ιδιωτικός τομέας, που παρασιτεί τρεφόμενος από τον δημόσιο τομέα και τινάζει τον προϋπολογισμό των φορολογούμενων στον αέρα, πρέπει να διαλυθεί. Και να αρχίσει να εργάζεται με όρους αγοράς ανταγωνισμού, σοβαρής δουλειάς και ρίσκου. Φορολογούμενος αντιστοίχως των κερδών του.
Ο ιδιωτικός τομέας μεγάλου πλήθους των ελεύθερων επαγγελματιών, που ζει φοροδιαφεύγοντας σε βάρος όλων των μισθωτών και συνταξιούχων, πρέπει να διαλυθεί. Και να εργάζεται με πλήρη συμμετοχή στα βάρη του κοινού κορβανά.
Το πελατειακό σύστημα που έχουν εγκαθιδρύσει τα κόμματα με τους ρουσφετολογικούς διορισμούς, τις αμετροεπείς αμοιβές χωρίς αντίκρυσμα εργασίας και την ασύδοτη κυριαρχία των κρατικοδίαιτων συνδικάτων πρέπει να διαλυθεί. Και στη θέση του να οικοδομηθεί ένα σύστημα αξιοκρατικής εργασίας και κανόνων υπεράσπισής του με κανόνες σεβασμού του δημόσιου χρήματος και των δικαιωμάτων πρώτα των πολιτών.
Και η νοοτροπία των κομμάτων να ζουν και να διαιωνίζουν αυτό το σύστημα, αλλάζοντας μόνο παρωνυχίδες από τις δομές του, πρέπει να ανατραπεί. Και στη θέση της να οικοδομηθεί μια νοοτροπία κοινωνική. Όπου το πρώτο συμφέρον είναι το δημόσιο συμφέρον και όχι το κομματικό, ούτε το κλαδικό, ούτε το συντεχνιακό, ούτε το επαγγελματικό. Το συμφέρον όλων των πολιτών.
Αυτά έχει ανάγκη η χώρα. Αυτά είναι τα προβλήματά της και αυτές οι γενεσιουργές αιτίες της κρίσης της. Κάθε τι που δεν θα αλλάζει από όλα αυτά, θα βυθίζει την Ελλάδα σε ένα τριτοκοσμικό μέλλον. Όπου κάθε διεθνές κεφάλαιο θα βρίσκει έδαφος για να λαφυραγωγήσει.
Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να επιτεθεί στη χώρα και να την απειλεί με κανονική κατοχή αν δεν είχε αποσαθρώσει την Ελλάδα από μέσα το πολιτικό της σύστημα.
Κάθε πολίτης που βαδίζει στις κάλπες ας κοιτάξει τον διπλανό του ψηφοφόρο. Και ας αναγνωρίσει σ' αυτόν έναν συμπολίτη. Και όχι έναν αδιάφορο άνθρωπο. Και μ' αυτή τη σκέψη ας ψηφίσει. Θα έχει κάνει ένα βήμα προς την κοινωνικότητα. Και τη σωτηρία.
* Ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης είναι δημοσιογράφος, υποψήφιος Β' Αθήνας με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
Η Ελλάδα, με τις εκλογές της 6ης Μαΐου, βρίσκεται στο σταυροδρόμι του πολιτικού και οικονομικού της μέλλοντος. Από το αποτέλεσμά τους εξαρτάται εν πολλοίς ποια θα είναι η μορφή της κοινωνίας της τα επόμενα πολλά χρόνια. Επειδή το πρόβλημα της χώρας μοιάζει να είναι οικονομικό, ενώ πραγματικά είναι βαθύτατα πολιτικό και κοινωνικό.
Η ελληνική κοινωνία ζει σε μια εκτεταμένη διαφθορά. Είτε αυτή είναι διαφθορά ηθελημένη από κυκλώματα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είτε είναι κατ' ανάγκην, για να αντιμετωπιστεί το ληστρικό και αντικοινωνικό κρατικό σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
 |
| Benakeio museum |
Ο αντιπαραγωγικός δημόσιος τομέας, που δημιουργήθηκε για να εξυπηρετεί τον εαυτό του και όχι το κοινωνικό σύνολο, πρέπει να διαλυθεί. Και στη θέση του να οικοδομηθεί ένας άλλος, που να εργάζεται πρωτίστως για τον πολίτη.
Ο ιδιωτικός τομέας, που παρασιτεί τρεφόμενος από τον δημόσιο τομέα και τινάζει τον προϋπολογισμό των φορολογούμενων στον αέρα, πρέπει να διαλυθεί. Και να αρχίσει να εργάζεται με όρους αγοράς ανταγωνισμού, σοβαρής δουλειάς και ρίσκου. Φορολογούμενος αντιστοίχως των κερδών του.
Ο ιδιωτικός τομέας μεγάλου πλήθους των ελεύθερων επαγγελματιών, που ζει φοροδιαφεύγοντας σε βάρος όλων των μισθωτών και συνταξιούχων, πρέπει να διαλυθεί. Και να εργάζεται με πλήρη συμμετοχή στα βάρη του κοινού κορβανά.
 |
| Βυζαντινό Μουσείο |
Το πελατειακό σύστημα που έχουν εγκαθιδρύσει τα κόμματα με τους ρουσφετολογικούς διορισμούς, τις αμετροεπείς αμοιβές χωρίς αντίκρυσμα εργασίας και την ασύδοτη κυριαρχία των κρατικοδίαιτων συνδικάτων πρέπει να διαλυθεί. Και στη θέση του να οικοδομηθεί ένα σύστημα αξιοκρατικής εργασίας και κανόνων υπεράσπισής του με κανόνες σεβασμού του δημόσιου χρήματος και των δικαιωμάτων πρώτα των πολιτών.
Και η νοοτροπία των κομμάτων να ζουν και να διαιωνίζουν αυτό το σύστημα, αλλάζοντας μόνο παρωνυχίδες από τις δομές του, πρέπει να ανατραπεί. Και στη θέση της να οικοδομηθεί μια νοοτροπία κοινωνική. Όπου το πρώτο συμφέρον είναι το δημόσιο συμφέρον και όχι το κομματικό, ούτε το κλαδικό, ούτε το συντεχνιακό, ούτε το επαγγελματικό. Το συμφέρον όλων των πολιτών.
 |
| Λεοφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου |
Αυτά έχει ανάγκη η χώρα. Αυτά είναι τα προβλήματά της και αυτές οι γενεσιουργές αιτίες της κρίσης της. Κάθε τι που δεν θα αλλάζει από όλα αυτά, θα βυθίζει την Ελλάδα σε ένα τριτοκοσμικό μέλλον. Όπου κάθε διεθνές κεφάλαιο θα βρίσκει έδαφος για να λαφυραγωγήσει.
Κανένα ξένο κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να επιτεθεί στη χώρα και να την απειλεί με κανονική κατοχή αν δεν είχε αποσαθρώσει την Ελλάδα από μέσα το πολιτικό της σύστημα.
Κάθε πολίτης που βαδίζει στις κάλπες ας κοιτάξει τον διπλανό του ψηφοφόρο. Και ας αναγνωρίσει σ' αυτόν έναν συμπολίτη. Και όχι έναν αδιάφορο άνθρωπο. Και μ' αυτή τη σκέψη ας ψηφίσει. Θα έχει κάνει ένα βήμα προς την κοινωνικότητα. Και τη σωτηρία.
* Ο Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης είναι δημοσιογράφος, υποψήφιος Β' Αθήνας με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
0 التعليقات:
إرسال تعليق